PŁYTA DNIA 50/2023

Dua Lipa jest brytyjską piosenkarką, autorką tekstów i modelką, która zyskała popularność dzięki swoim przebojowym singlom, takim jak “New Rules”, “IDGAF” i “Don’t Start Now”. Urodziła się 22 sierpnia 1995 roku w Londynie, w rodzinie albańskich imigrantów z Kosowa.

Zaczęła śpiewać w wieku 14 lat, publikując swoje covery na YouTube. W 2015 roku podpisała kontrakt z Warner Music Group i wydała swój debiutancki album „Dua Lipa” w 2017 roku, który zdobył wiele nagród i uznanie krytyków. W 2020 roku wydała swój drugi album „Future Nostalgia”, który był inspirowany muzyką disco i pop z lat 80-tych i 90-tych ubiegłego stulecia. Album otrzymał sześć nominacji do nagrody Grammy, w tym do nagrody za album roku i najlepszy album pop.

Dua Lipa jest również zaangażowana w działalność charytatywną i społeczną, wspierając m.in. UNICEF, Live Lounge Allstars i Black Lives Matter.

Jak już wspomniałem, album “Future Nostalgia” z 2020 roku to drugi studyjny album brytyjskiej piosenkarki, który został wydany przez Warner Records (oraz Universal Music w Niemczech, Austrii i Szwajcarii). Album jest inspirowany muzyką disco i pop ubiegłego wieku, a także artystami takimi jak Gwen Stefani, Madonna, Moloko, Blondie i Outkast.

Album otrzymał bardzo pozytywne recenzje od krytyków muzycznych, którzy chwalili produkcję, spójność i ewolucję stylu Dua Lipy. Album zdobył wiele nagród i nominacji, w tym sześć nominacji do nagrody Grammy, w tym do nagrody za album roku i najlepszy album pop. Album sprzedał się w ponad 5 milionach egzemplarzy na całym świecie i był jednym z najlepiej sprzedających się albumów 2020 roku. Z albumu pochodzi sześć singli, w tym “Don’t Start Now”, “Physical”, “Break My Heart” i “Levitating”, które były wielkimi przebojami na listach przebojów. Album był również promowany przez trasę koncertową Future Nostalgia Tour, która rozpoczęła się w lutym 2022 roku, po trzykrotnym przełożeniu z powodu pandemii COVID-19.

Duńska formacja muzyczna Daze, tworzy muzykę w stylu eurodance, czyli taneczną muzykę elektroniczną z wpływami popu i disco. Została założona w 1997 roku i składa się z trzech członków: Lucasa Siebera, Jespera Tønnova i Trine Bix. Największy sukces odniosła z singlem “Superhero”, który był hitem w wielu krajach, w tym w Polsce.

Inspirują się takimi artystami jak Dr Alban czy Aqua. Wydali dwa albumy studyjne: „Super Heroes” w 1997 roku i „They Came To Rule” w 1999 roku. Potem nastąpiła przerwa w działalności.

Po długiej przerwie, formacja powróciła w 2012 roku z singlem “Fool Me” i w 2013 roku z singlem “We Own the Universe”.

Ich pierwszy album “Super Heroes” z 1997 roku jest bardzo ciekawy i energetyczny. Zawiera 11 utworów w stylu eurodance, które są pełne humoru i zabawy. Niektóre z nich są inspirowane kulturą popularną, np. “Superhero”, “Toy Boy” czy “Tamagotchi”. Album sprzedał się w ponad 1 milionie egzemplarzy na całym świecie i zdobył wiele nagród, w tym duńską Grammy za najlepszy album taneczny.

Mike Mareen to niemiecki piosenkarz, autor tekstów i muzyk, znany z gatunku italo disco, który odniósł sukces w latach 80-tych w XX wieku. Jego pierwsze muzyczne doświadczenia związane były z występami w zespole Cemetery Institution, który grał m.in. w Star-Clubie w Hamburgu. Później Mareen został marynarzem handlowym, co zaprowadziło go do Nowego Jorku, gdzie grał z kilkoma amerykańskimi grupami.

Po powrocie do Europy, Mareen zajął się produkcją płyt w stylu euro disco. W latach 80-tych odniósł spory sukces, często pojawiając się w telewizji w Niemczech i Europie Wschodniej.
Jego największe przeboje to “Dancing In The Dark” (1984) i “Love Spy” (1986). Singiel “Love Spy” sprzedał się w nakładzie około 6,5 miliona egzemplarzy i przyniósł Mareenowi przydomek „niemieckiego króla italo disco”.

Płyta “LP Dance Control” z roku 1985 to jeden z najpopularniejszych albumów Mike Mareen, który zawiera jego największe przeboje, takie jak “Here I Am” i “Dancing In The Dark”. Płyta była nagrywana i miksowana w słynnym Star-Studio w Hamburgu, a producentem był sam Mareen.

Płyta prezentuje styl italo disco, który łączył wpływy muzyki elektronicznej, popu i funku. Płyta była wydana w kilku krajach, m.in. w Niemczech, Włoszech, Hiszpanii i Meksyku, i sprzedała się w milionach egzemplarzy. Płyta jest uważana za klasykę gatunku i doczekała się wielu reedycji i remiksów. 

Robin Gibb był brytyjskim muzykiem, jednym z czterech braci Gibb i jednym z trzech braci tworzących zespół Bee Gees. Urodził się w 1949 roku na Wyspie Man, a zmarł w 2012 roku w Londynie na raka okrężnicy. Grał na pianinie, organach, akordeonie i wiolonczeli. Nagrał siedem albumów solowych i współpracował z innymi artystami.

Był bratem bliźniakiem Maurice’a Gibba i starszym bratem Barry’ego i Andy’ego Gibba. Jego rodzina przeniosła się do Australii, gdy był dzieckiem, i tam zaczął swoją karierę muzyczną. W 1967 roku wrócił do Anglii, gdzie zespół Bee Gees zdobył światową sławę.

Jego głos był charakterystyczny i pełen wibracji. Śpiewał głównie partie wysokie, ale potrafił też śpiewać nisko. Był autorem lub współautorem wielu przebojów Bee Gees, takich jak “I Started a Joke”, “Massachusetts”, “How Deep Is Your Love” czy “Stayin’ Alive”.

W 2002 roku został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego za swój wkład w muzykę. Był też prezydentem Heritage Foundation, organizacji honorującej postacie brytyjskiej kultury.

Jego ostatni publiczny występ miał miejsce w lutym 2012 roku na koncercie charytatywnym dla rannych żołnierzy brytyjskich w Londynie. W maju tego samego roku zmarł w wieku 62 lat z powodu niewydolności wątroby i nerek spowodowanej rakiem jelita grubego.

Płyta “How Old Are You” jest drugim solowym albumem brytyjskiego piosenkarza, wydanym w 1983 roku, trzynaście lat po jego debiucie “Robin’s Reign” z 1970 roku. Album nie odniósł wielkiego sukcesu w Ameryce i nie znalazł się na listach przebojów w Wielkiej Brytanii, ale wydał międzynarodowy hit “Juliet”, który dotarł do pierwszego miejsca na listach w Niemczech. Album zajął 6 miejsce w Niemczech.

Album został wyprodukowany przez Robina i Maurice’a Gibb z udziałem Dennisa Bryona. Na płycie dominuje elektroniczne brzmienie, z użyciem syntezatorów, pianina i perkusji. Robin śpiewa wszystkie piosenki w wysokim rejestrze, ale niższym niż falset Barry’ego.

Album zawiera dziesięć utworów, z których trzy zostały wydane jako single: “Juliet”, “Another Lonely Night in New York” i “How Old Are You?”. Pomimo braku błyskotliwego sukcesu na listach przebojów, płyta jest uważana za jeden z najlepszych solowych albumów Robina Gibba i za prekursora stylu, który późniejszych latach przyjął zespół Bee Gees.

Roxette to jeden z najpopularniejszych szwedzkich zespołów muzycznych, który grał muzykę pop-rockową. Zespół został założony w 1986 roku przez Pera Gessle i Marie Fredriksson, którzy wcześniej poznali się podczas współpracy z innym zespołem, Gyllene Tider. Roxette odniósł wielki sukces komercyjny na całym świecie, sprzedając ponad 60 milionów albumów i 25 milionów singli. Zespół był znany z takich przebojów jak “The Look”, “Listen to Your Heart”, “It Must Have Been Love” czy “Joyride”, które zajmowały pierwsze miejsca na listach przebojów w wielu krajach, w tym w Stanach Zjednoczonych. Roxette był również często wykorzystywany w ścieżkach dźwiękowych do filmów, np. “Pretty Woman”, czy „Super Mario Bros.”.

Niestety, w 2002 roku u Marie Fredriksson zdiagnozowano nowotwór mózgu, co zmusiło zespół do zawieszenia działalności na kilka lat. Po udanym leczeniu i rehabilitacji, Marie powróciła do śpiewania i wraz z Perem wznowiła działalność Roxette w 2009 roku, nagrywając nowe albumy i koncertując po świecie. Jednak w 2016 roku lekarze zalecili Marie zaprzestanie występów ze względu na jej stan zdrowia. Marie Fredriksson zmarła 9 grudnia 2019 roku w wieku 61 lat. Per Gessle ogłosił w 2020 roku, że Roxette powróci z nowymi wokalistkami, które będą kontynuować spuściznę zespołu.

Roxette to zespół, który zapisał się w historii muzyki pop-rockowej i zainspirował wielu innych artystów. Roxette to zespół, który potrafił dotrzeć do serc milionów ludzi na całym świecie.

Płyta “Pearls Of Passion” to debiutancki album studyjny szwedzkiego duetu Roxette, który ukazał się 31 października 1986 roku w Szwecji i Kanadzie. Płyta odniosła duży sukces w Szwecji, docierając do drugiego miejsca na liście przebojów, ale nie zdobyła większej popularności poza tym krajem. Z płyty pochodzą cztery single: “Neverending Love”, “Goodbye to You”, “Soul Deep” i “I Call Your Name”, z których największym hitem był pierwszy, zajmując trzecie miejsce na szwedzkiej liście. Płyta zawiera 12 utworów o charakterze pop-rockowym, z wpływami muzyki disco i synth-pop. W 1997 i 2009 roku płyta została wznowiona z dodatkowymi utworami, w tym z bożonarodzeniową wersją piosenki “It Must Have Been Love”, która później stała się jednym z największych przebojów Roxette.

Płyta “Pearls Of Passion” to ciekawy przykład początków kariery, który pokazuje talent Roxette, energię i zamiłowanie do muzyki. Płyta jest pełna melodii, harmonii i emocji, a jej teksty poruszają tematy miłości, tęsknoty i pasji. Płyta jest również świadectwem rozwoju i dojrzewania zespołu, który w późniejszych latach osiągnął światową sławę i uznanie. Płyta “Pearls Of Passion” to perełka w dyskografii Roxette, która zasługuje na uwagę i docenienie.