PŁYTA DNIA 51/2023

Płyta dnia w Radio Divertimento w 51 tygodniu 2023 roku.
Zapraszamy od poniedziałku 18 grudnia do piątku 22 grudnia.
Audycję prezentuje Marek, który przywita Was o godzinie 10:00 oraz 17:30
.

Już prawie Święta, czas przygotowań do Wigilii i Świąt Bożego Narodzenia. Krzątanina w kuchni, lepienie pierogów, przygotowywanie tradycyjnego karpia, czy barszczyku i pozostałych z 12 potraw wigilijnych, porządki w domu i w firmie, ubieranie choinki, a my te czynności postaramy się wam umilić wesołą i świąteczną muzyką w Radio Divertimento.

Na ten tydzień przygotowaliśmy energetyczny album amerykańskiej grupy Blondie, przebojowy i taneczy krążek naszego rodzimego Franka Kimono, również z naszego polskiego podwórka posłuchamy największych przebojów zespołu Czerwone Gitary. Ostatnie dwa dni tygodnia wypelni nam już typowo swiąteczna muzyka i zimowe przeboje walijskiego artysty Shakina Stevensa, oraz świąteczne przeboje w wykonaniu mistrzów muzyki tanecznej, grupy Boney M.

A1. Hanging On The Telephone
A2. One Way Or Another
A3. Picture This
A4. Fade Away And Radiate
A5. Pretty Baby
A6. I Know But I Don’t Know
B1. 11:59
B2. Will Anything Happen
B3. Sunday Girl
B4. Heart Of Glass
B5. I’m Gonna Love You Too
B6. Just Go Away

Blondie to amerykański zespół rockowy, który został założony w 1974 roku w Nowym Jorku przez piosenkarkę Debbie Harry i gitarzystę Chrisa Steina. Zespół był pionierem na amerykańskiej scenie nowej fali lat 70-tych w XX wieku. Jego pierwsze dwa albumy zawierały silne elementy punk rocka i nowej fali, a choć bardzo popularne były w Wielkiej Brytanii i Australii, Blondie był uważany za zespół undrgroundowy w USA, dopóki nie wydali „Parallel Lines” w 1978 roku. W ciągu następnych czterech lat zespół wydał kilka przebojowych singli, takich jak “Dreaming”, “One Way or Another”, “Heart of Glass”, “Call Me”, “Atomic”, “The Tide Is High” i “Rapture”. Zespół stał się znany ze swojej ekstrawaganckiej mieszanki stylów muzycznych, która obejmowała także elementy disco, popu, reggae, funk, a nawet rapu.

Blondie rozpadło się po wydaniu szóstego studyjnego albumu „The Hunter” w 1982 roku. Debbie Harry kontynuowała karierę solową z różnymi rezultatami po tym, jak przerwała ją na kilka lat, aby opiekować się partnerem (Chris Stein), u którego została zdiagnozowana rzadka autoimmunologiczna choroba skóry. Zespół ponownie się połączył w 1997 roku, osiągając ponownie sukces i ich singiel “Maria” w 1999 roku stał się numerem jeden w Wielkiej Brytanii, dokładnie 20 lat po ich pierwszym singlu numer jeden w Wielkiej Brytanii (“Heart of Glass”). Grupa promowała się i występowała na całym świecie podczas następnych lat i została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame w 2006 roku. Grupa Blondie sprzedała około 40 milionów płyt na całym świecie i nadal jest aktywna. Ostatni album studyjny zespołu, „Pollinator”, został wydany 5 maja 2017 roku.

„Parallel Lines” to trzeci studyjny album z roku 1978, bardzo dobry album zespołu Blondie, który pokazał ich zdolność do tworzenia różnorodnych i wpływowych utworów. Album ten był produkowany przez Mike’a Chapmana, który znany jest z pracy z takimi artystami jak David Bowie, T. Rex czy The Rolling Stones. Chapman pomógł Blondie wejść w nowy styl muzyczny, który łączył elementy popu, rocka, disco i nowej fali. Album ten zawierał wiele przebojowych singli, takich jak “Heart of Glass”, “One Way or Another”, “Sunday Girl” czy “I’m Gonna Love You Too”. Album ten sprzedał się w ponad 2 milionach egzemplarzy na całym świecie i został uznany za jeden z najlepszych albumów lat 70-tych w XX wieku.

A1. Pola Monola + Coca Cola
A2. Tankowanie Nocą
A3. Sound – Ciężkie Brzmienie
A4. Ja Jestem Menago
A5. Dysk Dżokej
B1. Jednoręki Bandyta
B2. Królowa Dysko
B3. Marynara Łu-Bu-Du-Bu
B4. King Bruce Lee Karate Mistrz
B5. Dysko Story
B6. Pożegnanie Franka

Franek Kimono to postać muzyczna, która powstała jako żart i satyra na modę disco w latach 80-tych w XX wieku. Jego twórcą jest Piotr Fronczewski, znany aktor teatralny i filmowy. Franek Kimono śpiewał piosenki o absurdalnych i humorystycznych tematach, takich jak karate, dżudo, kung-fu, czy Bruce Lee. Często słyszymy też określenie jego stylu spiewania, jako pierwszego polskiego rapera. Jego styl był bardzo charakterystyczny i łatwo rozpoznawalny: nosił kolorowe stroje, perukę z długimi włosami i okulary przeciwsłoneczne. Jego piosenki były bardzo popularne i wpływowe, a niektóre z nich stały się klasykami polskiej muzyki rozrywkowej. Wiele cytatów z jego piosenek weszło do języka potocznego, np. “Nie rycz, mała nie rycz – ja znam te wasze numery” czy “Po dobrej wódzie lepszy jestem w dżudzie”. Franek Kimono był także bohaterem serialu „Tulipan” i filmu „Wakacje z Madonną”, w których Piotr Fronczewski grał jego rolę. Franek Kimono jest uważany za jedną z najbardziej oryginalnych i zabawnych postaci polskiej kultury.

Płyta “Franek Kimono” z roku 1984 to jeden z najbardziej znanych albumów polskiej muzyki disco. Została wydana przez wytwórnię Arston i zawierała 11 utworów, w tym takie przeboje jak “King Bruce Lee karate mistrz”, “Dysk dżokej”, “Ja jestem Menago” czy “Pożegnanie Franka”.

Płyta była nagrodzona w plebiscycie Polskiego Radia PR II jako Płyta Roku 1984 w kategorii Muzyka rozrywkowa. Album był także rekomendowany przez wiele znanych osób, takich jak Krzysztof Krawczyk, Krzysztof Penderecki czy Andrzej Wajda. Płyta “Franek Kimono” była także inspiracją dla innych artystów i projektów. W 1998 roku Piotr Fronczewski nagrał nową płytę pod pseudonimem Pan Kimono, która była kontynuacją jego pierwszego albumu.

  1. Nie Zadzieraj Nosa 1966
  2. Wędrowne Gitary 1967
  3. To Właśnie My 1966
  4. No Bo Ty Się Boisz Myszy 1966
  5. Taka Jak Ty 1965
  6. Jak Mi Się Podobasz 1966
  7. Takie Ładne Oczy 1968
  8. Tak Bardzo Się Starałem 1969
  9. Nikt Na Świecie Nie Wie 1967
  10. Przed Pierwszym Balem 1967
  11. Historia Jednej Znajomości 1966
  12. Matura 1966
  13. Barwy Jesieni 1966
  14. Anna Maria 1968
  15. Tuż Przed Zachodem Słońca 1966
  16. Moda I Miłość 1968
  17. Dozwolone Do Lat 18 1968
  18. Kwaty We Włosach 1968
  19. Z Obłoków Na Ziemię 1967
  20. Rok Z Kapryśną Dziewczyną 1969
  21. Wróćmy Na Jeziora 1968
  22. Jesień Idzie Przez Park 1969
  23. Niebieskooka 1969
  24. Biały Krzyż 1968
  25. Płoną Góry Płoną Lasy 1971
  26. Czekam Na Twój Przyjazd 1970
  27. Nie Licz Dni 1968
  28. W Drogę 1971

Zespół Czerwone Gitary to jeden z najbardziej znanych i cenionych polskich zespołów rockowych, który ma ponad 50 lat działalności. Zespół składa się z czterech gitarzystów: Seweryna Krajewskiego, Jerzego Skrzypczyka, Arkadiusza Wiśniewskiego i Marka Jabłońskiego. Zespół gra muzykę pop rockową z wpływami bluesa, country i folk. Zespół ma wiele przebojów, takich jak “Nie zadzieraj nosa”, “Dzień jeden w roku”, “Takie ładne oczy”, “Anna Maria”, “Gondolierzy znad Wisły” czy “Nie spoczniemy”. Zespół ma też bogatą biografię i wiele nagród i wyróżnień.

Seweryn Krajewski to kompozytor, piosenkarz i multiinstrumentalista, który był liderem Czerwonych Gitar od 1965 do 1997 roku. Jest autorem wielu utworów przebojowych napisanych dla innych artystów, takich jak Irena Jarocka, Urszula Sipińska, Piasek czy Maryla Rodowicz. Jest też autorem muzyki filmowej do wielu filmów i seriali. Seweryn Krajewski rozstał się z Czerwonymi Gitarami w 1997 roku po konflikcie z Markiem Karewiczem, który wyrzucił go z zespołu po publikacji jego książki o życiu Karola Wojtyły. Seweryn Krajewski mieszka obecnie w Stanach Zjednoczonych.

Płyta „Największe Przeboje Czerwonych Gitar” z roku 1997 to kompilacja największych przebojów polskiego zespołu, która zawiera 28 utworów. Płyta została wydana przez wytwórnię Polskie Nagrania Muza i jest częścią serii z dinozaurem. Płyta jest dostępna w formacie płyty kompaktowej (CD). Płyta jest uważana za jedną z najlepszych kolekcji wokalnych w historii polskiej muzyki rockowej i jest często grana na radiu.

Płyta „Największe Przeboje Czerwonych Gitar” zawiera takie hity jak “Nie zadzieraj nosa”, “Wędrowne gitary”, “To właśnie my”, “Taka jak ty”, “Anna Maria”, “Płoną góry płoną lasy” czy “W drogę”. Każdy utwór ma swój własny charakter i styl, od pop rocku po blues, od folkowej ballady po rockowe piosenki. Płyta pokazuje różnorodność i bogactwo twórczości Czerwonych Gitar, które grało przez ponad 50 lat i zdobyło wiele nagród i uznanie publiczne. Płyta jest też świadectwem zmian czasu i kultury, które wpłynęły na rozwój polskiej sceny muzycznej.

A1. Rockin’ Little Christmas
A2. White Christmas
A3. Sure Won’t Seem Like Christmas
A4. I’ll Be Home This Christmas
A5. Merry Christmas Everyone
A6. Silent Night
B1. It’s Gonna Be A Lonely Christmas
B2. The Best Christmas Of Them All
B3. Merry Christmas Pretty Baby
B4. Christmas Wish
B5. Blue Christmas
B6. So Long Christmas

Shakin Stevens to walijski piosenkarz rock and rollowy, który zyskał największą popularność w latach 80-tych dwudziestego wieku. Jego prawdziwe imię to Michael Barratt, urodził się 4 marca 1948 roku w Ely, w Cardiff, w Walii. Shakin Stevens zaczął swoją karierę muzyczną w latach 60-tych jako wokalista i frontman zespołu The Sunsets, który grał rock’n’roll lat 50-tych. W 1977 roku wystąpił w musicalu Jacka Gooda „Elvis!” i zaczął pisać własne teksty piosenek. W 1980 roku jego przebój „This Ole House” trafił na pierwsze miejsce brytyjskiej listy przebojów, a jego album „Shaky” również stał się numerem jeden. W latach 80-tych wydał wiele hitów, takich jak „You Drive Me Crazy”, „Oh Julie”, „Shirley”, „Give Me Your Heart Tonight”, czy „Merry Christmas Everyone”.

Shakin Stevens jest znany ze swojej energicznej i zabawnej osobowości na scenie. Jest także aktywnym działaczem społecznym i charytatywnym. Zaangażował się m.in. w walce z AIDS. Jest także miłośnikiem zwierząt i posiada kilka psów.

Płyta “Merry Christmas Everyone” z roku 1991 to jeden z najbardziej znanych i lubianych albumów Shakin Stevensa. Jest to album pełen radosnych i energetycznych piosenek, które nawiązują do tradycji świątecznej. Album zawiera takie przeboje jak „Rockin’ Little Christmas”, „White Christmas”, „Silent Night”, czy „The Best Christmas Of Them All”. Album został wydany przez wytwórnię Epic w Wielkiej Brytanii i Europie. Album zdobył pozytywne recenzje od krytyków i fanów, a także doczekał się kilku nagród i wyróżnień. Album jest uważany za jeden z najlepszych albumów Shakin Stevensa i jedn z najlepszych albumów świątecznych wszech czasów.

  1. Mary’s Boy Child / Oh My Lord
  2. When A Child Is Born
  3. White Christmas
  4. Feliz Navidad
  5. Jingle Bells
  6. Zion’s Daughter
  7. Darkness Is Falling
  8. Hark The Herald Angels Sing
  9. Little Drummer Boy
  10. The First Noël
  11. Oh Christmas Tree
  12. I’ll Be Home For Christmas
  13. Oh Come All Ye Faithful
  14. Petit Papa Noël
  15. Winter Fairy-Tale
  16. Joy To The World
  17. Auld Lang Syne
  18. Christmas Medley
    18.1. Silent Night, Holy Night
    18.2. Snow Falls Over The Ground
    18.3. Hear Ye The Message
    18.4. Sweet Bells
    Bonus
  19. Mary’s Boy Child / Oh My Lord

Boney M. to europejsko-karaibska grupa wokalna, powstała w 1976 roku, założona przez niemieckiego producenta Franka Fariana, który był głównym autorem tekstów grupy. Pierwotnie mieszkający w Niemczech Zachodnich, czterej oryginalni członkowie oficjalnego składu grupy to: Liz Mitchell i Marcia Barrett z Jamajki, Maizie Williams z Montserrat i Bobby Farrell, artysta z Aruby.
Fenomenem tej grupy był fakt, że od 1980 roku różne składy zespołu występowały z różną obsadą personalną, dając koncerty jednocześnie w różnych miejscach świata.

Zespół zdobył wielki sukces na całym świecie dzięki takim hitom jak „Rivers of Babylon”, „Daddy Cool”, „Mary’s Boy Child/Oh My Lord” czy „Rasputin”. Zespół rozpadł się w 1989 roku po konflikcie między Frankiem Farianem a Liz Mitchell.

Płyta “Christmas With Boney M.” z 2007 roku to kompilacja świątecznych utworów zespołu Boney M., która została wydana 16 listopada 2007 roku. Jest to ponowne wydanie albumu “The 20 Greatest Christmas Songs” z zmienioną kolejnością utworów, która przywraca dwie piosenki z oryginalnego albumu świątecznego, które zostały wyłączone, oraz nagranie zespołu Daddy Cool Kids jako dodatkowe utwór. Płyta ta zawiera takie przeboje jak „Mary’s Boy Child – Oh My Lord”, „Feliz Navidad”, „Jingle Bells”, „Oh Come All Ye Faithful” czy „Auld Lang Syne”. Płyta ta była sprzedawana w różnych krajach i regionach. Płyta ta jest jedną z wielu kompilacji świątecznych, które Boney M. wydało w ciągu swojej długiej kariery. Zespół był znany ze swojej muzyki disco, euro disco, dance i eurodance, która była bardzo popularna w latach 70-tych i 80-tych w XX wieku.

Płyty przygotował Arkady, audycje realizuje Michnick, prowadzenie Marek Ai.