PŁYTA DNIA 49/2023

AC/DC to australijski zespół rockowy, który został założony w 1973 roku przez braci Malcolma i Angusa Youngów. Zespół jest znany ze swojej energetycznej i głośnej muzyki, która łączy elementy hard rocka, bluesa i heavy metalu. Zespół sprzedał ponad 200 milionów płyt na całym świecie.

Niektóre z ich największych hitów to “Back in Black”, “Highway to Hell”, “Thunderstruck” i “You Shook Me All Night Long”. Zespół ma również charakterystyczny styl sceniczny, z Angusem Youngiem ubranym w szkolny mundurek i grającym na gitarze z rogami diabła, oraz Brianem Johnsonem śpiewającym w kapeluszu z daszkiem.

AC/DC został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 2003 roku. Obecnie zespół jest w przerwie, po tym jak w latach 2014–2016 odeszli z niego Malcolm Young (zmarły w 2017 roku), Phil Rudd, Brian Johnson i Cliff Williams. Jedynym stałym członkiem zespołu pozostał Angus Young, który w 2018 roku zapowiedział, że pracuje nad nowym materiałem z udziałem Johnsona, Rudda i Williamsa.

Album, którego posłuchamy w Radio Divertimento, „Highway To Hell” z roku 1979, to jeden z najbardziej znanych i cenionych albumów AC/DC. Jest to ostatni album, na którym zaśpiewał Bon Scott, który zmarł kilka miesięcy po jego wydaniu. Album zawiera wiele klasycznych utworów zespołu, takich jak tytułowy “Highway To Hell”, “Girls Got Rhythm”, “Touch Too Much” czy “Night Prowler”. Album był również pierwszym, który wyprodukował Robert John “Mutt” Lange, który nadał muzyce AC/DC bardziej przebojowy i komercyjny charakter. Album sprzedał się w ponad 7 milionach egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych i został uznany za jeden z 500 najlepszych albumów wszech czasów przez magazyn Rolling Stone. Moim zdaniem, „Highway To Hell” to arcydzieło hard rocka, które pokazuje pełnię talentu i energii AC/DC.

Zespół Alphaville to niemiecka grupa muzyczna, która zyskała popularność w latach 80-tych w XX wieku. Została założona przez wokalistów Mariana Golda, Bernharda Lloyda i Franka Mertensa. Zespół gra muzykę opartą na syntezatorach, z pogranicza rocka i synth popu, nawiązującą do stylów new romantic i rocka elektronicznego.

Nazwę grupy zaczerpnięto z filmu Jean-Luc Godarda Alphaville z 1965 roku. Zespół odniósł sukces na listach przebojów z singlami takimi jak „Forever Young”, „Big in Japan”, „Sounds Like a Melody”, czy „The Jet Set” i „Dance with Me”. Gold pozostaje jedynym stałym członkiem Alphaville. Zespół wydał dotychczas 10 albumów studyjnych, z których najnowszy, „Eternally Yours”, ma się ukazać wkrótce…

Płyta “Forever Young” to debiutancki album zespołu, który ukazał się w 1984 roku. Album zawiera cztery przebojowe single: “Big in Japan”, “Sounds Like a Melody”, “Forever Young” i “The Jet Set”. Album odniósł sukces na listach przebojów, docierając do pierwszych miejsc w Norwegii i Szwecji, a także do Top 20 w sześciu innych krajach europejskich. Album był inspirowany filmem Jean-Luc Godarda “Alphaville” z 1965 roku, a także ideą wiecznej młodości i jej sprzeczności. Album został zremasterowany i wydany ponownie w 2019 roku, z okazji 35-lecia oryginalnego wydania. Nowa edycja zawierała dodatkowe utwory, wersje demo, strony B, teledyski i dokument o powstawaniu albumu.

W Radio Divertimento wysłuchamy wersji oryginalnej z płyty winylowej z roku 1984.

Kraftwerk to jeden z najważniejszych i najbardziej wpływowych zespołów w historii muzyki elektronicznej. Ich twórczość inspirowała wielu artystów i gatunki, takie jak synth pop, electro, techno i new wave. Kraftwerk był pionierem w używaniu syntezatorów, sekwencerów, sampli i wokoderów, tworząc unikalne brzmienie i styl. Zespół był również znany z albumów koncepcyjnych, poświęconych różnym aspektom technologii i kultury, takim jak transport, komunikacja, energia czy robotyka. Niektóre z ich najbardziej znanych utworów to “Das Model”, “Trans-Europe Express”, “The Man-Machine” i “Computer Love”.

Kraftwerk był aktywny od 1970 roku, a ostatni album, zatytułowany “3-D The Catalogue”, wydali w 2017 roku. W 2020 roku zmarł współzałożyciel zespołu, Florian Schneider. W 2021 roku Kraftwerk został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.

Ich płyta “Trans Europa Express”, której posłuchamy wspólnie w Radio Divertimento, to arcydzieło muzyki elektronicznej, które wywarło ogromny wpływ na wiele gatunków i artystów.

Jest to album koncepcyjny, który opowiada o podróży pociągiem przez Europę, odwiedzając różne miasta i kraje. Album łączy w sobie elementy muzyki klasycznej, popu i awangardy, tworząc niepowtarzalną atmosferę i rytm. Album zawiera takie utwory jak “Trans Europa Express”, “Showroom Dummies”, “Europe Endless” i “Metal on Metal”. Album został wydany w 1977 roku w dwóch wersjach językowych: niemieckiej i angielskiej. W 2009 roku album został zremasterowany i ponownie wydany.

Ken Laszlo to włoski piosenkarz, kompozytor i muzyk, znany z nurtu italo disco i euro disco. Urodził się 18 lipca 1954 roku we Florencji jako Gianni Coraini. Zainteresował się muzyką w młodym wieku i rozpoczął swoją karierę w 1980 roku, występując i śpiewając w dyskotekach, kręgielniach i klubach. Jego pierwszym hitem w Europie był singiel „Hey Hey Guy” w 1984 roku. Inne znane utwory to „Tonight” i „Don’t Cry”. Ken Laszlo nagrał wiele innych piosenek w stylu eurobeat pod swoim imieniem i pod różnymi pseudonimami, takimi jak Ric Fellini, DJ NRG, Ricky Maltese i inni.

Płyta “Ken Laszlo” z roku 1987 to debiutancki album włoskiego piosenkarza, wydany przez Memory Records. Album zawiera pięć singli, które odniosły sukces w Europie i Azji: „Hey Hey Guy”, „Tonight”, „Don’t Cry”, „1-2-3-4-5-6-7-8” i „Glasses Man”. Album jest przykładem stylu italo disco i euro disco, charakteryzującego się syntezatorowymi brzmieniami, tanecznymi rytmami i chwytliwymi refrenami. Album został wyprodukowany przez Stefano Cundari, Claudio Cattafestę i Alessandro Zanni, a zdjęcia do okładki wykonał Emilio Tremolada.

W 2022 roku ukazała się wersja deluxe albumu, zawierająca dodatkowe remiksy i wersje instrumentalne. Płyta “Ken Laszlo” jest uważana za klasykę gatunku italo disco i jedną z najlepszych prac Kena Laszlo.
W Radio Divertimento oczywiście pierwsza wersja z winyla wydanego w 1987 roku.

Samantha Karen Fox jest angielską piosenkarką i byłą modelką, która zyskała sławę jako modelka gazety The Sun w latach 1983-1986. Wydała kilka przebojowych singli i albumów, takich jak “Touch Me (I Want Your Body)”, “Nothing’s Gonna Stop Me Now” czy “I Only Wanna Be with You”. Zagrała także w kilku filmach i serialach telewizyjnych.

Urodziła się 15 kwietnia 1966 roku w Londynie, w rodzinie handlowców, jako najstarsza córka Patricka Johna Foxa i Carole Ann Wilken. Od najmłodszych lat interesowała się teatrem i aktorstwem. W wieku piętnastu lat podpisała kontrakt z wytwórnią Lamborghini Records. W 2003 roku ujawniła, że jest biseksualna i związała się z menedżerką Myrą Stratton. Jest aktywna na scenie muzycznej do dziś.

Płyta “Touch Me” to debiutancki album studyjny angielskiej piosenkarki Sam Fox, wydany w 1986 roku przez wytwórnię Jive Records. Album zawiera dziesięć utworów w stylu dance-pop i electronic rock, z których cztery zostały wydane jako single: “Touch Me (I Want Your Body)”, “Do Ya Do Ya (Wanna Please Me)”, “Hold On Tight” i “I’m All You Need”. Album odniósł duży sukces komercyjny, osiągając pierwsze miejsce na listach przebojów w Australii, Kanadzie, Finlandii, Grecji, Norwegii, Portugalii, Szwecji i Szwajcarii, a także trzecie miejsce w Wielkiej Brytanii i czwarte w Stanach Zjednoczonych.

Album został certyfikowany jako srebrny przez British Phonographic Industry (BPI) i złoty przez Recording Industry Association of America (RIAA). W 2012 roku album został wznowiony w specjalnej dwupłytowej edycji deluxe, zawierającej dodatkowe remiksy, wersje demo i utwory bonusowe. Płyta “Touch Me” jest uważana za jeden z najlepszych i najbardziej wpływowych albumów Samanthy Fox, który zapoczątkował jej karierę muzyczną i ugruntował jej status gwiazdy pop lat 80-tych.