Płyty dnia w Radio Divertimento prezentowane w 46 tygodniu 2024 roku, od poniedziałku 11 listopada do piątku 15 listopada o godzinie 10:00 oraz w powtórce o godzinie 17:00.
1 Day By Day
2 Don’t Break My Heart
3 Catch The Fox (Caccia Alla Volpe)
4 Don’t Forget (To Buy This Record)
5 Dangerous
6 Bad Boy
7 Tell Me Why
8 Energy Rain
9 Groove Don’t Break My Heart
10 Hold On Tight
11 Make Ends Meet
12 High Dee Ho
Jeśli lubisz klimat włoskiego synth-popu z lat 80-tych, koniecznie posłuchaj albumu „Day by Day” Dena Harrowa. Płyta oferuje charakterystyczne brzmienie elektronicznych syntezatorów, które przeniesie Cię wprost w atmosferę tamtej dekady. Utwory takie jak „Bad Boy” czy „Don’t Break My Heart” są wręcz ikonicznym świadectwem muzycznej stylistyki tamtego okresu.
DEN HARROW – Day by Day (1987)
„Day by Day” to album włoskiego piosenkarza synth-popowego, Dena Harrowa, wydany w 1987 roku. Album ten jest jednym z najbardziej znanych i wpływowych w karierze artysty. Dzieło to zawiera kilka utworów, które stały się klasykami gatunku synth-pop, takie jak „Bad Boy” i „Don’t Break My Heart”.
Den Harrow, właściwie Stefano Zandri, był postacią sceniczną, za którą krył się włoski wokalista Tom Hooker. Hooker był faktycznym wykonawcą większości piosenek Dena Harrowa, a Zandri pełnił rolę frontmana i twarzy projektu.
Album „Day by Day” jest znany z charakterystycznego brzmienia syntezatorów i elektronicznych rytmów, które były typowe dla muzyki lat 80. XX wieku. Płyta ta przyczyniła się do wzrostu popularności Dena Harrowa i pomogła ugruntować jego pozycję na scenie muzyki pop.
Jeśli jesteś fanem muzyki synth-pop i chcesz poczuć ducha lat 80., „Day by Day” jest albumem, który z pewnością sprawdzi się w Twojej kolekcji.
Den Harrow to fascynujący projekt muzyczny, który powstał w latach 80-tych we Włoszech, będący doskonałym przykładem zjawiska tzw. „ghost singingu” w muzyce pop. Za projektem stał producent Roberto Turatti, który stworzył wizerunek przystojnego włoskiego wokalisty, w którego wcielił się Stefano Zandri (właśnie on był „twarzą” Dena Harrowa).
Co ciekawe, większość wokalnych partii w utworach wykonywał amerykański wokalista Tom Hooker (właściwie Thomas Barbey), podczas gdy Zandri występował w teledyskach i na koncertach, najczęściej wykonując playback. Ta praktyka była dość powszechna w europejskiej muzyce dance/italo disco lat 80-tych.
Den Harrow osiągnął znaczący sukces komercyjny, szczególnie w Europie, wydając przeboje takie jak „Future Brain”, „Bad Boy”, „Don’t Break My Heart” czy „Tell Me Why”. Projekt był szczególnie popularny we Włoszech, Niemczech, Szwajcarii i innych krajach europejskich.
Muzycznie Den Harrow reprezentował typowe brzmienie italo disco i euro disco – charakterystyczne syntezatory, chwytliwe melodie i taneczne rytmy. Mimo kontrowersji związanych z rzeczywistym wykonawcą wokalnym, projekt pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych przedstawicieli gatunku italo disco.
Cała historia projektu wyszła na jaw dopiero po latach, co wywołało sporo kontrowersji, ale nie umniejszyło popularności samej muzyki, która do dziś jest ceniona przez fanów gatunku.
1 Hot Stuff
2 Bad Girls
3 Love Will Always Find You
4 Walk Away
5 Dim All The Lights
6 Journey To The Centre Of Your Heart
7 One Night In A Lifetime
8 Can’t Get To Sleep At Night
9 On My Honor
10 There Will Always Be A You
11 All Through The Night
12 My Baby Understands
13 Our Love
14 Lucky
15 Sunset People
Jeśli kochasz muzykę disco i chcesz przenieść się w klimaty końca lat 70-tych, to album „Bad Girls” Donny Summer, wydany w 1979 roku, to absolutna perełka! Płyta łączy niesamowite, energetyczne rytmy z elektryzującym głosem Summer, gwarantując świetną zabawę przy każdym utworze. Posłuchaj hitów takich jak „Hot Stuff” czy „Bad Girls” i poczuj magię prawdziwego, klasycznego dyskotekowego brzmienia.
DONNA SUMMER – Bad Girls (1979)
„Bad Girls” to jeden z najważniejszych albumów w karierze Donny Summer, wydany w 1979 roku. Jest to podwójny album, który łączy w sobie elementy disco, R&B i rock’n’rolla. Płyta osiągnęła ogromny sukces komercyjny i artystyczny, spędzając sześć tygodni na szczycie Billboard 200.
Najważniejsze utwory z albumu to:
„Hot Stuff” – który zdobył Grammy Award
„Bad Girls” – tytułowy hit
„Dim All the Lights”
Album został wyprodukowany przez Giorgio Morodera i Pete’a Bellotte’a, którzy byli stałymi współpracownikami Summer. Produkcja łączy charakterystyczne dla disco brzmienie z nowoczesnymi na tamte czasy elementami elektronicznymi.
„Bad Girls” sprzedał się w ponad 2 milionach egzemplarzy w USA i jest uważany za jeden z najlepszych albumów ery disco. Płyta pokazała wszechstronność wokalną Donny Summer i jej umiejętność łączenia różnych stylów muzycznych.
Album miał też duży wpływ na rozwój muzyki dance i pop w kolejnych dekadach, a utwory z niego są do dziś często samplowane i coverowane przez innych artystów.
To jedna z najbardziej udanych płyt w historii muzyki disco, która pomogła ugruntować pozycję Donny Summer jako „Królowej Disco”.
Donna Summer (1948-2012) to amerykańska piosenkarka, autorka tekstów i producentka muzyczna, która zdobyła międzynarodową sławę w latach 70-tych XX wieku jako „Królowa Disco”. Urodziła się 31 grudnia w Bostonie, w stanie Massachusetts, i wychowała się w rodzinie o silnych korzeniach muzycznych.
Summer zaczęła śpiewać w kościelnym chórze i występować w lokalnych teatrach muzycznych. W 1968 roku przeniosła się do Nowego Jorku, aby rozwijać swoją karierę muzyczną. W 1971 roku wyjechała do Niemiec, gdzie występowała w musicalach i nagrywała utwory dla niemieckich wytwórni płytowych.
W 1975 roku Donna Summer wróciła do Stanów Zjednoczonych i podpisała kontrakt z wytwórnią Casablanca Records. Jej pierwszy album, „Lady of the Night”, nie odniósł sukcesu, ale kolejny album, „Love to Love You Baby”, wydany w 1975 roku, stał się przełomem w jej karierze. Tytułowy utwór „Love to Love You Baby” został sprzedany w ponad 1 milionie egzemplarzy i dotarł do pierwszego miejsca na liście Billboard Hot 100.
W latach 1977-1979 Donna Summer wydała serię albumów, które utrwaliły jej pozycję jako jednej z najpopularniejszych artystek disco. W tym okresie wydała takie hity jak „I Feel Love”, „Last Dance”, „MacArthur Park”, „Bad Girls” i „Hot Stuff”.
Donna Summer była pierwszą artystką, która miała cztery single numer jeden na liście Billboard Hot 100 w ciągu jednego roku (1978-1979). W 1979 roku otrzymała pięć nagród American Music Award i cztery nagrody Grammy.
W latach 80-tych XX wieku Donna Summer zaczęła eksperymentować z nowymi stylami muzycznymi, w tym rockiem i R&B. W 1983 roku wydała album „She Works Hard for the Money”, który okazał się sukcesem komercyjnym i artystycznym.
Donna Summer była również aktywna w działalności charytatywnej, zwłaszcza w dziedzinie ochrony zdrowia i edukacji. W 2012 roku zmarła na raka płuc w wieku 63 lat.
Donna Summer pozostaje jedną z najważniejszych postaci w historii muzyki popularnej, a jej muzyka nadal inspiruje nowe pokolenia artystów i słuchaczy.
1 Never Gonna Give You Up (Album Version)
2 Whenever You Need Somebody (7″ Version)
3 When I Fall In Love (Album Version)
4 My Arms Keep Missing You (Where’s Harry Mix)
5 Together Forever (Lovers Leap Edit)
6 It Would Take A Strong Strong Man (Album Version)
7 She Wants To Dance With Me (Watermix)
8 Take Me To Your Heart (7″ Version)
9 Hold Me In Your Arms (7″ Version)
10 Cry For Help (Single Edit)
11 Move Right Out (7″ Version)
12 Never Knew Love (Remix)
13 The Ones You Love (Single Edit)
14 Hopelessly (Album Version)
15 Body And Soul (Album Version)
16 Sleeping (Radio Edit)
Zapraszamy Was do podróży w czasie i odkrycia na nowo nieśmiertelnych hitów Ricka Astleya! Włącz płytę „Greatest Hits” i pozwól się porwać charakterystycznemu głosowi i niezapomnianym melodiom. Przeboje takie jak „Never Gonna Give You Up” czy „Together Forever” z pewnością rozruszają Twoje ciało i przypomną Ci o magicznych latach 80-tych i 90-tych!
RICK ASTLEY – Greatest Hits (2002)
„Rick Astley – Greatest Hits” to kompilacja najlepszych utworów brytyjskiego piosenkarza Ricka Astleya, wydana w 2002 roku. Album zawiera niektóre z najbardziej popularnych i pamiętnych piosenek Astleya, które zyskały sobie ogromną popularność w latach 80-tych i 90-tych XX wieku.
Rick Astley stał się sławny dzięki swojemu charakterystycznemu głosowi i tanecznym, popowym stylowi. Jego najbardziej znany utwór, „Never Gonna Give You Up”, stał się nie tylko hitem, ale także symbolem popkultury i jest często wykorzystywany w internetowych memach.
Album „Greatest Hits” obejmuje takie przeboje jak „Together Forever”, „Whenever You Need Somebody”, „She Wants to Dance with Me”, „It Would Take a Strong Strong Man” i wiele innych. Jest to idealny zbiór dla fanów Astleya, chcących posłuchać jego najlepszych utworów w jednym miejscu.
„Greatest Hits” to nie tylko nostalgiczna podróż w czasie, ale także przypomnienie o talentach i wpływie Ricka Astleya na świat muzyki pop.
Rick Astley to brytyjski piosenkarz, autor tekstów i muzyk, najbardziej znany z jego debiutanckiego singla „Never Gonna Give You Up” z 1987 roku. Urodził się 6 lutego 1966 roku w Newton-le-Willows w hrabstwie Lancashire w Anglii. Jego kariera muzyczna rozpoczęła się w połowie lat 80-tych, kiedy to został odkryty przez producenta muzycznego Pete Watermana, członka słynnego tria producenckiego Stock Aitken Waterman (SAW).
SAW byli odpowiedzialni za produkcję wielu hitów Astleya, które szybko zyskały ogromną popularność na całym świecie. Jego debiutancki album „Whenever You Need Somebody” z 1987 roku stał się międzynarodowym sukcesem, a tytułowy singel, „Never Gonna Give You Up”, zyskał status ikony popkultury. Piosenka stała się nie tylko hitem na listach przebojów, ale także symbolem dekady i jest często wykorzystywana w internetowych memach jako tzw. „rickrolling”.
Po sukcesie debiutu, Astley wydał kolejne albumy, takie jak „Hold Me in Your Arms” (1988), „Free” (1991) i „Body & Soul” (1993), które również spotkały się z uznaniem. Jednakże w połowie lat 90-tych, Astley zdecydował się na przejściowe zawieszenie swojej kariery muzycznej, aby skupić się na rodzinie. Do świata muzyki powrócił w 2001 roku, wydając album „Keep It Turned On”. Od tego czasu kontynuował swoją karierę, wydając kolejne płyty i występując na koncertach, pozostając w pamięci fanów jako jeden z najbardziej charakterystycznych wykonawców lat 80-tych.
1 Tears In The Rain
2 Out Of My Hands
3 In The Arms Of Love
4 Fortress
5 Shocked
6 Who Wants To Live Forever
7 Untouchable
8 Only Heaven Knows
9 Crazy 'Bout You
10 Cry, Baby…
11 Night In White Satin
Zapraszamy do wysłuchania albumu „Out of My Hands” Jennifer Rush, który oferuje piękne wokalne kreacje i zróżnicowane utwory. Płyta ta zawiera hity jak „Tears in the Rain” i tytułowy „Out of My Hands”, które na pewno wam się spodobają. Niechaj muzyka tej artystki zachwyci was swoim urokiem!
JENNIFER RUSH – Out Of My Hands (1995)
„Out Of My Hands” to album Jennifer Rush wydany w 1995 roku. Jest to jeden z jej późniejszych albumów w dyskografii (siódmy). Album został wydany przez wytwórnię Electrola/EMI. Zawiera utwory w stylu pop/adult contemporary, charakterystycznym dla artystki. Niestety album nie osiągnął takiego sukcesu komercyjnego jak jej wcześniejsze wydawnictwa, szczególnie w porównaniu z jej największym hitem „The Power of Love” z 1984 roku.
Głównym singlem z albumu był utwór „Tears in the Rain”, oryginalnie nagrany przez Robin Beck. Piosenka ta stała się największym singlem Jennifer Rush w latach 90. i osiągnęła wysokie pozycje na listach w wielu europejskich krajach, szczególnie w Niemczech. Kolejnym singlem był tytułowy utwór „Out of My Hands”. Dodatkowo, album zawierał promocyjny singel „Who Wants to Live Forever”, który jest coverem zespołu Queen, nagrany we współpracy z Brianem Mayem.
Muzyka na albumie reprezentuje gatunki elektroniczne, rockowe i popowe, z elementami Europop, AOR i house. „Out of My Hands” jest znaczącym albumem w dyskografii Jennifer Rush, podkreślającym jej zdolności wokalne i wszechstronność artystyczną.
Jennifer Rush to amerykańska piosenkarka i autorka piosenek, która zyskała szczególną popularność w latach 80-tych XX wieku. Można by napisać całkiem długi opis jej kariery, jednak my skupimy się wyłącznie na najważniejszych wydarzeniach.
Urodziła się 10 marca 1960 roku w Nowym Jorku. Jej prawdziwe nazwisko to Jennifer Rusynko. Pochodzi z rodziny o korzeniach ukraińskich.
Zadebiutowała w 1983 roku albumem „Jennifer Rush”. Największy sukces osiągnęła piosenką „The Power of Love” w 1984 roku. Utwór ten stał się światowym hitem i był notowany na listach przebojów w wielu krajach. Piosenkę później wykonywali inni artyści, m.in. Céline Dion.
Sprzedała ponad 30 milionów płyt na świecie. Była szczególnie popularna w Europie. Nagrywała w języku angielskim i niemieckim. Reprezentowała gatunek pop i soft rock. Znana z wykonywania ballad. Jej muzyka była charakterystyczna dla lat 80-tych XX wieku.
Jennifer Rush jest uważana za jedną z ważnych artystek tamtego okresu.
1 Everybody Everybody
2 I Don’t Know Anybody Else
3 Open Your Eyes
4 Fantasy
5 Dreamland
6 Ride On Time
7 Hold On
8 Ghost Box
9 Strike It Up
Płyta „Dreamland” Black Box to absolutny klasyk muzyki tanecznej z przełomu lat 80. i 90., która zawiera legendarne utwory jak „Ride on Time” czy „Everybody Everybody”. Jeśli lubisz energetyczną muzykę z gatunku Italo house z charakterystycznym brzmieniem tamtej dekady, koniecznie posłuchaj tego albumu. Album ten jest doskonałym wyborem dla każdego, kto lubi dynamiczną i wściekłą muzykę taneczną.
BLACK BOX – Dreamland (1990)
„Dreamland” to debiutancki album studyjny zespołu Black Box, wydany w 1990 roku. Zespół, który tworzyli Daniele Davoli, Mirko Limoni i Valerio Semplici, był jednym z czołowych przedstawicieli gatunku Italo house, który łączył elementy house music z włoskimi wpływami. Album odniósł ogromny sukces komercyjny i zawiera kilka hitów, które stały się klasykami muzyki tanecznej.
Jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów z „Dreamland” jest „Ride on Time”, który osiągnął pierwsze miejsce na listach przebojów w wielu krajach, w tym w Wielkiej Brytanii. Utwór ten jest znany ze swojego charakterystycznego sampla z piosenki Loletty Holloway „Love Sensation” i energicznego beatu. Inne znane single z albumu to „I Don’t Know Anybody Else”, „Everybody Everybody” i „Fantasy”, które również odniosły sukces na listach przebojów.
Muzyka Black Box łączyła w sobie taneczne rytmy z melodyjnymi wokalami i częstym użyciem sampli. Album „Dreamland” jest uważany za jeden z najważniejszych w historii Italo house i do dziś cieszy się popularnością wśród fanów muzyki tanecznej.
Black Box to włoski zespół muzyczny z gatunku house, który powstał w 1988 roku w Mediolanie. Tworzyli go producenci Daniele Davoli, Mirko Limoni i Valerio Semplici, którzy początkowo działali w całkowitej tajemnicy, zatrudniając wokalistki do nagrywania utworów.
Kluczowym momentem w historii zespołu była współpraca z wokalistką Katrin Quinol, która śpiewała na ich pierwszych płytach, choć później okazało się, że jej wokal był w rzeczywistości nagraniem innej czarnoskórej wokalistki, Loletty Holloway. Ten proceder wywołał spore kontrowersje w świecie muzycznym.
Zespół osiągnął ogromny międzynarodowy sukces w latach 1989-1991, tworząc przeboje jak „Ride on Time”, „Everybody Everybody” czy „I Don’t Know Anybody Else”, które stały się klasykami włoskiej sceny house. Ich muzyka łączyła taneczne brzmienia z elementami pop i soul, inspirując całe pokolenie artystów muzyki elektronicznej.
W 1990 roku zespół wydał swój debiutancki album „Dreamland”, który zawierał kilka hitów, w tym „Ride on Time”, „I Don’t Know Anybody Else” i „Everybody Everybody”. Album ten odniósł ogromny sukces komercyjny i sprzedał się w milionach egzemplarzy na całym świecie.
W latach 1990-1992 zespół wydał kilka kolejnych singli, w tym „Fantasy” i „Strike It Up”, które również odniosły sukces na listach przebojów. W 1992 roku zespół wydał swój drugi album „Mixed Up!”, który zawierał kilka nowych utworów, a także remiksy wcześniejszych hitów.
W połowie lat 90-tych zespół zaczął tracić popularność, a jego członkowie zaczęli zajmować się innymi projektami muzycznymi. W 1997 roku zespół wydał swój trzeci album „Positive Vibration”, który nie odniósł już takiego samego sukcesu jak poprzednie albumy.
W 2000 roku zespół został rozwiązany, a jego członkowie zaczęli pracować nad innymi projektami muzycznymi. W 2010 roku zespół został reaktywowany, a jego członkowie zaczęli koncertować i tworzyć nową muzykę.
Jeśli chcesz usłyszeć wybraną przez Ciebie płytę w Radio Divertimento, w cyklu „Płyta Dnia”, po prostu w komentarzu wpisz jej tytuł i wykonawcę. Komentarze można zamieszczać przez 14 dni od czasu publikacji posta, lub napisać do nas email.
