Płyty dnia w Radio Divertimento prezentowane w 47 tygodniu 2024 roku, od poniedziałku 18 listopada do piątku 22 listopada o godzinie 10:00 oraz w powtórce o godzinie 17:00.
A1 Waterloo
A2 Sitting In The Palmtree
A3 King Kong Song
A4 Hasta Mañana
A5 My Mama Said
A6 Dance (While The Music Still Goes On)
B1 Honey, Honey
B2 Watch Out
B3 What About Livingstone
B4 Gonna Sing You My Lovesong
B5 Suzy – Hang – Around
B6 Ring Ring
Jeśli chcecie odkryć korzenie sukcesu ABBA, „Waterloo” to idealny album do posłuchania. Ta płyta to mieszanka przyjemnych melodii, chwytliwych piosenek i charakterystycznego brzmienia zespołu, które z pewnością zachęci Was do tańca i śpiewu. Posłuchajcie „Waterloo” i odkryjcie, dlaczego ABBA stało się jednym z najbardziej kochanych zespołów popowych wszech czasów.
ABBA – Waterloo (1974)
„Waterloo” to drugi album studyjny szwedzkiego zespołu ABBA, wydany w 1974 roku. Płyta ta była przełomowa dla zespołu, ponieważ zawierała ich pierwszy wielki hit, który dał im zwycięstwo w Konkursie Piosenki Eurowizji w 1974 roku.
Album „Waterloo” został nagrany w Szwecji i zawiera 12 utworów, w tym tytułową „Waterloo”, która została napisana przez Björna Ulvaeusa i Stiga Andersona. Piosenka ta była pierwszym singlem z płyty i okazała się ogromnym sukcesem, docierając do pierwszego miejsca na listach przebojów w wielu krajach.
Album „Waterloo” był także pierwszym albumem ABBA, który osiągnął sukces komercyjny poza Szwecją. Płyta ta była sprzedawana w wielu krajach europejskich i stała się jednym z największych sukcesów komercyjnych zespołu.
Muzycznie, „Waterloo” to album, który łączy elementy popu, rocka i folkloru szwedzkiego. Wokalnie, album prezentuje charakterystyczne brzmienie zespołu, z harmoniami wokalnymi Agnethy Fältskog i Anni-Frid Lyngstad.
„Waterloo” to ważny album w dyskografii ABBA, ponieważ pokazał, że zespół może tworzyć muzykę, która przyciąga słuchaczy na całym świecie. Sukces tego albumu dał zespołowi możliwość dalszego rozwoju i stworzenia kolejnych przebojów, takich jak „Mamma Mia”, „Dancing Queen” czy „SOS”.
ABBA to szwedzki zespół popowy, który zyskał ogromną popularność na całym świecie w latach 70-tych i 80-tych XX wieku. Zespół powstał w Sztokholmie w 1972 roku i składał się z czterech członków: Agnethy Fältskog, Björna Ulvaeusa, Benny’ego Anderssona i Anni-Frid Lyngstad (znanej jako Frida). Nazwa „ABBA” pochodzi od pierwszych liter imion członków zespołu.
Kariera ABBA rozpoczęła się w 1974 roku, kiedy zespół zdobył pierwszą nagrodę w Konkursie Piosenki Eurowizji z piosenką „Waterloo”. Sukces ten otworzył im drogę do międzynarodowej sławy. W ciągu następnej dekady ABBA wydała wiele hitowych albumów, takich jak „ABBA” (1975), „Arrival” (1976), „The Album” (1977), „Voulez-Vous” (1979) i „Super Trouper” (1980). Albumy te zawierały takie przeboje jak „Dancing Queen”, „Mamma Mia”, „SOS”, „Fernando” i „The Winner Takes It All”.
Zespół ABBA stał się ikoniczny dzięki swoim chwytliwym melodiom, harmonijnym wokalom i doskonałym produkcjom. Ich muzyka łączyła elementy popu, rocka i disco, co sprawiło, że stali się jednym z najbardziej popularnych zespołów w historii muzyki. Mimo rozpadu w 1982 roku, ich muzyka nadal jest bardzo popularna i wpływa na kolejne pokolenia artystów. W 2010 roku ABBA została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame.
Do 2021 roku ABBA nie nagrała nowego albumu studyjnego od czasu „The Visitors” z 1981 roku. Jednak w listopadzie 2021 roku zespół niespodziewanie wydał album „Voyage”, który był ich pierwszym albumem studyjnym po 40 latach przerwy.
A1 Shine A Little Love
A2 Confusion
A3 Need Her Love
A4 The Diary Of Horace Wimp
B1 Last Train To London
B2 Midnight Blue
B3 On The Run
B4 Wishing
B5 Don’t Bring Me Down
„Discovery” to muzyczna podróż, która zabierze Was w niezwykłą przestrzeń, gdzie rock spotyka się z symfonicznym rozmachem, a wszystko to okraszone jest chwytliwymi melodiami, które zostają w głowie na długo. To album, na którym każdy utwór jest perfekcyjnie dopracowany, a charakterystyczne brzmienie ELO osiąga swój szczyt w postaci takich hitów jak „Don’t Bring Me Down” czy „Shine a Little Love”. Jeśli chcecie doświadczyć kwintesencji lat 70-tych, gdzie disco łączy się z rockiem progresywnym, a wszystko to podane jest z niepowtarzalną elegancją i klasą – posłuchajcie tej płyty razem z nami w Radio Divertimento.
ELECTRIC LIGHT ORCHESTRA – Discovery (1979)
„Discovery” to ósmy studyjny album Electric Light Orchestra (ELO), wydany w 1979 roku. Płyta ta była jednym z największych komercyjnych sukcesów zespołu i zawiera niektóre z ich najbardziej znanych utworów.
Album był nagrywany pod koniec 1978 i na początku 1979 roku, a jego producentem był Jeff Lynne, lider i główny kompozytor ELO. Discovery charakteryzuje się typowym dla ELO brzmieniem, łączącym elementy rocka, popu, klasycznej muzyki i elektroniki.
Płyta zawiera takie hity jak „Don’t Bring Me Down”, „Shine a Little Light” i „Last Train to London”, które dotarły do czołówki list przebojów na całym świecie. Utwór „The Diary of Horace Wimp” to kolejny popularny singel z tego albumu.
Discovery został wydany w czerwcu 1979 roku i stał się ogromnym sukcesem komercyjnym, osiągając status platynowej płyty w wielu krajach, w tym w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i Australii. Album dotarł do pierwszego miejsca na brytyjskiej liście albumów UK Albums Chart i do piątego miejsca na amerykańskiej liście Billboard 200.
W 2001 roku album Discovery został wydany ponownie w formie Deluxe Edition, zawierającej dodatkowe utwory, w tym wcześniej niepublikowane nagrania i alternatywne wersje znanych piosenek.
Ogólnie, Discovery jest uważany za jeden z najlepszych albumów ELO i jeden z najważniejszych albumów lat 70-tych XX wieku. Jego połączenie rockowych riffów, efektownych aranżacji i chwytliwych melodii sprawiło, że płyta ta stała się klasykiem rocka i popu.
Electric Light Orchestra (ELO) to brytyjski zespół rockowy, założony w 1970 roku w Birmingham przez Roya Wooda, Jeffa Lynne’a i Bev Bevana. Zespół początkowo składał się z członków zespołu The Move i miał za zadanie połączyć rocka z elementami klasycznej muzyki. Po odejściu Wooda w 1972 roku, Lynne stał się głównym kompozytorem i wokalistą zespołu, kształtując jego charakterystyczne brzmienie.
ELO szybko zdobyło popularność dzięki swoim innowacyjnym aranżacjom, w których wykorzystywano instrumenty klasyczne, takie jak skrzypce, wiolonczele i fortepian, w połączeniu z gitarami i perkusją. Zespół wydawał albumy, które stawały się hitami na całym świecie, takie jak „Out of the Blue” (1977) i „Discovery” (1979). Utwory takie jak „Mr. Blue Sky”, „Don’t Bring Me Down” i „Strange Magic” stały się klasykami rocka i popu.
W latach 80-tych zespół kontynuował sukcesy, ale stopniowo zmniejszał swoją aktywność. W 1986 roku ELO oficjalnie zakończyło działalność, ale Jeff Lynne kontynuował karierę solową i współpracował z innymi muzykami, takimi jak George Harrison i Tom Petty. W roku 2010 Lynne reaktywował zespół pod nazwą Jeff Lynne’s ELO i kontynuuje występy oraz nagrywanie nowej muzyki, odnosząc nadal sukcesy i zdobywając nowych fanów.
W 2023 roku, Jeff Lynne został wprowadzony do Songwriters Hall of Fame. W maju 2024 roku zmarł Richard Tandy, co pozostawiło Jeffa Lynne jako jedynego żyjącego członka oryginalnego składu. Mimo to, ELO kontynuuje działalność, zachowując swój unikalny styl.
1 Ty Jak Nikt
2 Ćma
3 Liczysz Się Tylko Ty
4 Wszyscy Marzą O Miłości
5 Noc I Mrok
6 Nie Czuję Tego
7 Widzę Cię Wszędzie
8 Podzielony Świat
9 Duchy
10 Zawsze Twój, Zawsze Moja
Jeśli szukacie dobrej, energetycznej muzyki rockowej, która porusza tematykę miłości i życia, to album „Wszyscy Marzą O Miłości” zespołu Wilki jest idealnym wyborem. Płyta oferuje dojrzałe brzmienie i teksty, które z pewnością poruszą Wasze emocje. Warto poświęcić czas, by wysłuchać tego albumu i doświadczyć muzyki, która przez lata była znakiem rozpoznawczym zespołu Wilki.
WILKI – Wszyscy Marzą O Miłości (2022)
„Wszyscy Marzą O Miłości” to album wydany w 2022 roku przez legendę polskiego rocka – zespół Wilki. Płyta została nagrana w składzie: Robert Gawliński (wokal), Wojciech Hoffmann (gitara).
Krążek jest powrotem zespołu do korzeni i opowiada o miłości w różnych jej odsłonach. Charakteryzuje się dojrzałym, rockowym brzmieniem, które jest charakterystyczne dla Wilków. Płyta zawiera utwory, które łączą emocjonalne teksty z energetyczną muzyką. Niektóre z wyróżniających się utworów to m.in. „Wszystko Się Może Zdarzyć”, „Miłość”, „Czas Nas Uczy”.
Album jest kontynuacją muzycznej drogi zespołu, który od lat 90-tych jest znaczącym głosem w polskiej muzyce rockowej. „Wszyscy Marzą O Miłości” to kolejny dowód na to, że Wilki potrafią tworzyć muzykę trafiającą w emocje słuchaczy.
Zespół Wilki to jeden z najbardziej znaczących i wpływowych zespołów rockowych w Polsce, założony w czerwcu 1991 przez Roberta Gawlińskiego.
Zespół powstał w składzie z Robertem Gawlińskim (wokal, gitara), Piotrem Szkudelskim (perkusja), Wojciechem „Jajco” Bruślikem (bas) i Robertem Ochnio (gitara). Przed nagraniem debiutanckiej płyty, zmarł nagle basista Adam Żwirski, a w studio wsparła ich sekcja rytmiczna w składzie Krzysztof Ścierański i Marek Surzyn.
Debiutancka płyta „Wilki”, wydana w maju 1992, okazała się ogromnym sukcesem, sprzedając się w nakładzie ponad 220 tysięcy egzemplarzy. Album promowały single „Son of the Blue Sky”, „Aborygen” i „Eli lama sabachtani”.
Drugi album, „Przedmieścia”, wydany w 1993, różnił się bardziej rockowym i funkowym brzmieniem. Płyta była również bardzo dobrze przyjęta, z singlami „Nie zabiję nocy” i „Moja Baby”.
W 1993 roku zespół otrzymał nagrodę Bursztynowy Słowik na Festiwalu w Sopocie oraz zdobył liczne nagrody i wyróżnienia w plebiscytach muzycznych. Ich utwory regularnie pojawiały się na listach przebojów, a teledysk „Son of the Blue Sky” był emitowany w MTV.
W 1995 roku, z powodu zmęczenia i problemów z rockandrollowym trybem życia, Robert Gawliński postanowił zawiesić działalność zespołu. W tym okresie nagrywał solowe albumy, zaś inni członkowie zespołu zajmowali się własnymi projektami.
W 2000 roku ukazał się album kompilacyjny „Największe przeboje”, który doprowadził do ponownego spotkania się muzyków i reaktywowania zespołu. W 2001 roku Wilki wyruszyły w trasę koncertową i rozpoczęły pracę nad nowym albumem.
W 2002 roku zespół wydał album „4”, który zawierał single „Na zawsze i na wieczność” i „Love Story”. W 2006 roku ukazał się album „Obrazki”, który uzyskał status Złotej Płyty. W kolejnych latach zespół kontynuował działalność, wydając albumy takie jak „MTV Unplugged: Wilki” w 2009 roku. W 2016 roku ukazał się album „Przez dziewczyny”, charakteryzujący się rockandrollowym i energetycznym brzmieniem.
Przez lata w składzie zespołu dochodziło do zmian. W 2014 roku do zespołu powrócił Marcin Ciempiel, dołączył także syn Roberta Gawlińskiego, Beniamin Gawliński. W 2019 roku zespół opuścił Hubert Gasiul, a jego miejsce zajął Adam Kram. Zespół regularnie występował na trasach koncertowych, w tym w projekcie „Wilki Akustycznie” w 2018/2019.
Historia zespołu Wilki to pasmo sukcesów, zmian i powrotów, ale przede wszystkim to historia muzyki, która trafiała do serc tysięcy fanów i pozostaje ważną częścią polskiej sceny rockowej.
A1 Ivo
A2 Lorelei
A3 Beatrix
A4 Persephone
A5 Pandora (For Cindy)
B1 Amelia
B2 Aloysius
B3 Cicely
B4 Otterley
B5 Donimo
Zapraszamy Was do odbycia magicznej podróży dźwiękowej z albumem „Treasure” Cocteau Twins. Pozwólcie sobie na zanurzenie w eterycznej atmosferze i delikatnych melodiach, które będą Cię otulać swoją niezwykłą urodą. Wysłuchanie tej płyty to niezapomniane doświadczenie, które pozwoli Wam odkryć nowe wymiary dźwięku i emocji.
COCTEAU TWINS – Treasure (1984)
„Treasure” jest trzecim studyjnym albumem szkockiego zespołu alternatywnego rocka Cocteau Twins, wydanym 12 listopada 1984 roku przez label 4AD. Z albumem „Treasure” zespół ustalił swój główny skład, który składał się z wokalistki Elizabeth Fraser, gitarzysty Robina Guthrie oraz basisty Simona Raymonde.
Album charakteryzuje się unikalnym, eterycznym brzmieniem, które stało się znakiem rozpoznawczym zespołu. Muzyka na „Treasure” jest bardziej lekka i delikatna w porównaniu z poprzednimi albumami, z większym naciskiem na akustyczne brzmienie gitar i piękne, nonsensowne wokalizy Elizabeth.
„Treasure” osiągnął sukces komercyjny i krytyczny, docierając do 29 miejsca na UK Albums Chart i utrzymując się na liście przez osiem tygodni. Album został również notowany w innych krajach, takich jak Nowa Zelandia i Szwecja.
Mimo że członkowie zespołu, zwłaszcza Robin Guthrie, wyrazili pewne zastrzeżenia co do jakości albumu, nazywając go „niedokończonym” i „arty-farty”, „Treasure” został bardzo dobrze przyjęty przez fanów i krytyków. Wielu uważa go za jedno z najlepszych dzieł zespołu, ze względu na jego „niekończące się pomysłowe linie melodyczne” i „charakterystyczną eteryczność”. Album zawiera dziesięć utworów, w tym takie jak „Ivo”, „Lorelei”, „Beatrix”, „Persephone”, „Pandora (for Cindy)”, „Amelia”, „Aloysius”, „Cicely”, „Otterley” i „Donimo”. Utwór „Lorelei” stał się nawet małym hitem tanecznym w połowie lat 80-tych.
„Treasure” miał znaczący wpływ na rozwój gatunku dream pop i został uznany za jeden z najważniejszych albumów lat 80-tych. Jego wpływ można zauważyć w późniejszych pracach wielu innych artystów.
W marcu 2018 roku, album został wydany ponownie na winylu, z nowymi masterami stworzonymi z wysokiej jakości plików przeniesionych z oryginalnych taśm analogowych.
Cocteau Twins to szkocki zespół muzyczny, który powstał w 1979 roku w Grangemouth, w Szkocji. Początkowo zespół nazywał się „The Twinsets”, ale szybko zmienił nazwę na Cocteau Twins, która była inspirowana albumem „Cocteau Twins” brytyjskiego zespołu Simple Minds. Zespół szybko zyskał popularność dzięki swojemu unikalnemu stylowi, który łączył elementy post-punku, gothic rocka i dream popu.
W 1982 roku Cocteau Twins wydali swój debiutancki album „Garlands”, który spotkał się z dobrym odbiorem krytyków. Kolejne albumy, takie jak „Head Over Heels” (1983) i „Treasure” (1984), przyniosły zespołowi jeszcze większy sukces i uznanie.
W 1985 roku zespół opuścił Will Heggie, a na jego miejsce przyszedł Simon Raymonde. Z nowym składem zespół wydał album „Victorialand” (1986), który był jeszcze bardziej eksperymentalny i ambientowy niż poprzednie prace.
W latach 80-tych Cocteau Twins byli jednym z najważniejszych zespołów na scenie indie rockowej. Ich muzyka była inspiracją dla wielu innych artystów, takich jak My Bloody Valentine, Slowdive i Ride.
W 1990 roku zespół wydał album „Heaven or Las Vegas”, który był ich największym komercyjnym sukcesem. Album ten zawierał takie utwory jak „Cherry-Coloured Funk” i „Heaven or Las Vegas”, które stały się hitami.
W 1996 roku Cocteau Twins ogłosili rozpad zespołu. Elizabeth Fraser i Robin Guthrie kontynuowali karierę solową, a Simon Raymonde założył nowy zespół o nazwie Snowpony.
W 2005 roku Cocteau Twins zostali wprowadzeni do Scottish Music Hall of Fame. Ich muzyka nadal jest popularna i inspiruje nowe pokolenie artystów.
W 2014 roku Elizabeth Fraser i Robin Guthrie ponownie spotkali się, aby wystąpić na kilku koncertach. Choć nie ma planów reaktywacji zespołu, ich muzyka nadal żyje i jest celebrowana przez fanów na całym świecie.
A1 Watermark
A2 Cursum Perficio
A3 On Your Shore
A4 Storms In Africa
A5 Exile
A6 Miss Clare Remembers
B1 Orinoco Flow
B2 Evening Falls…
B3 River
B4 The Longships
B5 Na Laetha Geal M’óige
Watermark Enyi to muzyczna podróż przez delikatne krajobrazy dźwięków, które przenoszą słuchacza w świat spokoju i wewnętrznej harmonii. Albumowi towarzyszą subtelne, niemal kryształowe brzmienia, które doskonale sprawdzą się podczas relaksu, medytacji czy po prostu w chwilach, gdy chcemy uciec od codziennego zgiełku. Jeśli kochasz muzykę, która jest jak łagodna, nastrojowa opowieść – koniecznie posłuchaj tego albumu razem z nami w Radio Divertimento.
ENYA – Watermark (1988)
„Watermark” to drugi studyjny album irlandzkiej piosenkarki Enyi, wydany w 1988 roku. Album ten przyniósł Enyi międzynarodowy sukces i ugruntował jej pozycję jako jednej z najbardziej popularnych artystek new age.
Muzyka na „Watermark” jest jeszcze bardziej delikatna i eteryczna niż na debiucie Enyi. „Watermark” zawiera utwory, które charakteryzują się łagodnymi, powolnymi melodiami, a także pięknymi, chóralnymi harmoniami. Teksty piosenek często odwołują się do natury, miłości i duchowości.
Album zawiera kilka przebojów, w tym tytułowy „Watermark”, „Orinoco Flow” (znany także jako „Sail Away”), „Evening Falls” i „Miss Clare Remembers”. „Orinoco Flow” był największym singlem Enyi w tamtym czasie i dotarł do pierwszego miejsca na listach przebojów w wielu krajach.
Watermark otrzymał pozytywne recenzje od krytyków muzycznych i jest uważany za jeden z najlepszych albumów Enyi. W 1989 roku album zdobył cztery Nagrody Grammy, w tym Nagrodę Grammy za Album Roku.
Enya, właściwie Eithne Pádraigín Ní Bhraonáin, urodziła się w 1961 roku w hrabstwie Donegal w Irlandii w rodzinie o silnych muzycznych tradycjach. Pochodzi z rodziny muzyków, a jej początkowa kariera była związana z zespołem Clannad, z którego odeszła w 1982 roku, aby rozpocząć solową działalność.
Jej debiutancki album „Enya” z 1986 roku przyniósł jej światową sławę, a kolejne albumy takie jak „Watermark”, „Shepherd Moons” czy „The Memory of Trees” umocniły jej pozycję jako jednej z najpopularniejszych artystek gatunku new age, która sprzedała ponad 80 milionów płyt na całym świecie.
Charakteryzuje ją unikalne brzmienie, łączące elementy muzyki celtyckiej, elektronicznej i world music, a jej piosenki często nagrywane są w języku angielskim, irlandzkim i łacinie.
Jeśli chcesz usłyszeć wybraną przez Ciebie płytę w Radio Divertimento, w cyklu „Płyta Dnia”, po prostu w komentarzu wpisz jej tytuł i wykonawcę. Komentarze można zamieszczać przez 14 dni od czasu publikacji posta, lub napisać do nas email.
