PŁYTA DNIA 12/2024

LA BOUCHE – Sweet Dreams (1995)

La Bouche to niemiecko-amerykański duet eurodance, który zyskał popularność w latach 90-tych XX wieku dzięki takim hitom jak “Be My Lover”, “Sweet Dreams” czy „S.O.S.”. Zespół został założony w 1994 roku przez producenta Franka Fariana we Frankfurcie nad Menem. W skład duetu wchodzili wokalistka Melanie Thornton i raper Lane McCray.

Melanie Thornton pochodziła z Karoliny Południowej, a Lane McCray z Alaski. Oboje spotkali się w Niemczech, gdzie Thornton pracowała jako wokalistka studyjna, a McCray stacjonował jako żołnierz sił powietrznych USA. Ich współpraca zaowocowała wieloma sukcesami na listach przebojów.

Niestety, Melanie Thornton zginęła w wypadku lotniczym w 2001 roku. Po jej śmierci do zespołu dołączyły inne wokalistki, w tym Natascha Wright i Kayo Shekoni. La Bouche sprzedali ponad 10 milionów płyt na całym świecie, zdobywając statusy złotej i platynowej płyty w ponad 15 krajach.

Album “Sweet Dreams” to debiutancki album studyjny niemieckiego zespołu, wydany 10 lipca 1995 roku. Zawiera on czternaście utworów, w tym takie hity jak “Sweet Dreams”, “Be My Lover”, “Fallin’ in Love” i “I Love to Love”. Album odniósł międzynarodowy sukces, osiągając wysokie pozycje na listach przebojów.

Płyta sprzedała się w liczbie ośmiu milionów egzemplarzy i uzyskała status podwójnej platyny. W Polsce album zdobył złotą płytę. Krytycy chwalili głos Melanie Thornton, określając go jako klasyczny głos soulowy, pełen mocy i zdolności interpretacyjnych. Album “Sweet Dreams” jest uważany za jeden z kamieni milowych w muzyce eurodance lat 90-tych i przyczynił się do długotrwałej popularności duetu La Bouche.

1. Forget Me Nots
2. Sweet Dreams
3. Be My Lover
4. Fallin’ In Love
5. I’ll Be There
6. Nice 'N’ Slow
7. Where Do You Go
8. I Love To Love
9. Do You Still Need Me
10. Poetry In Motion
11. Shoo Bee Do Bee Do
    (I Like That Way)
12. The Heat Is On
13. Mama Look (I Love Him)
14. Be My Lover (House Mix)

CAMEL – Pressure Points: Live in Concert (1984)

Zespół Camel to brytyjska grupa muzyczna grająca rock progresywny, która została założona w Guildford w Surrey w 1971 roku. Camel zyskał sobie kultowe grono fanów w latach 70-tych, wydając takie albumy jak “Mirage” (1974) i “The Snow Goose” (1975). Mimo że nie osiągnęli masowej popularności, ich muzyka wywarła wpływ na wielu artystów, w tym Marillion, Opeth i Stevena Wilsona.

Liderem zespołu jest gitarzysta Andrew Latimer, a przez lata działalności Camel przeszedł wiele zmian składu. Jednak Latimer pozostał stałym członkiem zespołu przez cały czas. Camel jest znany z umiejętności łączenia elementów rocka, jazzu i muzyki klasycznej, tworząc unikalne kompozycje, które często opowiadają historie lub malują obrazy dźwiękiem.

Ich ostatnie studyjne wydawnictwo to “A Nod and a Wink” z 2002 roku, ale zespół nadal koncertował, ostatnio w 2018 roku. Camel jest często opisywany jako “niesławieni bohaterowie rocka progresywnego lat 70-tych” przez dziennikarzy muzycznych, co świadczy o ich trwałym wpływie na scenę muzyczną.

Album “Pressure Points: Live in Concert”, to wydawnictwo koncertowe z 1984 roku, które zostało nagrane podczas występu w Hammersmith Odeon w Londynie. Płyta jest ceniona przez fanów progresywnego rocka, a jej remasterowana wersja z 2009 roku zawiera sześć dodatkowych utworów. W Radio Divertimento posłuchamy oryginału z winylowego krążka.

Wśród recenzji, album otrzymał pozytywne oceny, na przykład od AllMusic i Classic Rock. Ciekawostką jest, że pierwsze tłoczenie winylowe miało błąd produkcyjny, gdzie etykiety stron były zamienione miejscami, co czyni te egzemplarze obecnie rzadkością wśród kolekcjonerów.

1. Pressure Points
2. Drafted
3. Captured
4. Lies
5. Sasquatch
6. West Berlin
7. Fingertips
8. Wait
9. Rhayader
10. Rhayader Goes To Town

WAŁY JAGIELLOŃSKIE – Etykieta Zastępcza (2013)

Wały Jagiellońskie to polski zespół muzyczny i kabaret, który powstał w 1977 roku. Znany jest z ironicznych i refleksyjnych tekstów piosenek, które opisują rzeczywistość czasów PRL-u. W składzie zespołu znaleźli się m.in. Grzegorz Bukała, Rudolf Schuberth, czy Andrzej Pawlukiewicz. Po sukcesach w latach 80-tych, zespół zawiesił działalność, ale został reaktywowany w 2008 roku przez Rudiego Schubertha.

Album “Etykieta Zastępcza” zespołu Wały Jagiellońskie to wydawnictwo pełne humoru i pastiszu, które czerpie z najlepszych tradycji studenckich kabaretów. Płyta zawiera utwory takie jak “Ciebie Brak”, “The Combajn Bizon” czy “Wiosna w Naszej Wsi”, które łączą elementy popu, folku i komedii. Wydanie z 2013 roku, którego posłuchamy w Radio Divertimento, to reedycja oryginalnego albumu z 1981 roku, który odniósł wielki sukces i jest ceniony za swoją oryginalność i lekkość przekazu.

1. Ciebie Brak
2. The Combajn Bizon
3. Wiosna w Naszej Wsi
4. Rzecz o Życiu
5. Nina albo Partyzancka Miłość
6. Eine Kleine Bitte
7. Wariacje Na Temat Skrzypka Herzowicza
8. Wars Wita
9. Klechda o Dobrym Pociągu
10. Grusza A Sprawa Polska
11. Tramwaj Nr 6
12. Staruszek Jazz
13. Do Pracy Rodacy
14. Twój Pierwszy Elementarz
15. List Z Wojska
16. Dżungla czyli z Optymizmem do Końca

BEE GEES – Spirits Having Flown (1979)

Bee Gees to brytyjsko-australijski zespół muzyczny, który został założony w 1958 roku przez braci, Barry’ego, Robina i Maurice’a Gibb. Zespół odniósł sukcesy w muzyce popularnej pod koniec lat 60-tych i na początku 70-tych, a później stał się wybitnym wykonawcą w erze muzyki disco w połowie do końca lat 70-tych. Są znani z charakterystycznych, ścisłych harmonii wokalnych, z wibratowym głosem Robina w ich wcześniejszych hitach oraz z falsetem Barry’ego, który stał się ich znakiem rozpoznawczym w latach 70-tych i 80-tych. Zespół pisał cały swój własny materiał, a także tworzył i produkował wiele dużych hitów dla innych artystów.

Zespół Bee Gees sprzedał ponad 120 milionów płyt na całym świecie, co czyni ich jednym z najlepiej sprzedających się zespołów wszech czasów, a także najbardziej udanym trio w historii współczesnej muzyki. W 1997 roku zostali wprowadzeni do Rock and Roll Hall of Fame. Po śmierci Maurice’a w styczniu 2003 roku, Barry i Robin zdecydowali się zakończyć działalność zespołu po 45 latach aktywności. Robin zmarł w maju 2012 roku, pozostawiając Barry’ego jako jedynego żyjącego członka grupy

Album “Spirits Having Flown” Bee Gees jest często uznawany za jeden z najlepszych przykładów muzyki pop z dyskotekowym brzmieniem, nagrany w szczycie ery disco. Wydany w 1979 roku, jest to piętnasty studyjny album zespołu i zawiera takie hity jak “Tragedy” i “Too Much Heaven”. Recenzje podkreślają, że choć album był imponująco wyprodukowany, nie dorównał mocy poprzedniego sukcesu zespołu, ścieżki dźwiękowej “Saturday Night Fever”. Mimo to, utwory takie jak “Tragedy” są uważane za jedne z najlepszych nagrań Bee Gees.

Ogólnie rzecz biorąc, “Spirits Having Flown” jest uważany za ikoniczny album, który warto mieć w swojej kolekcji, zarówno ze względu na jego muzyczne znaczenie, jak i charakterystyczną szatę graficzną.

1. Tragedy
2. Too Much Heaven
3. Love You Inside Out
4. Reaching Out
5. Spirits (Having Flown)
6. Search, Find
7. Stop (Think Again)
8. Living Together
9. I’m Satisfied
10. Until

FUN FUN – Have Fun! (1984)

Zespół Fun Fun był włoską grupą muzyczną, która zyskała popularność w latach 80-tych dzięki swojemu charakterystycznemu brzmieniu Italo Disco. Założony w Brescii we Włoszech, działał w latach 1983-1994. Ich muzyka była znana z energetycznych rytmów i chwytliwych melodii, które często łączyły wpływy różnych gatunków, w tym funk i pop. Fun Fun jest pamiętany, między innymi, za takie hity jak na przykład “Baila Bolero”, a ich twórczość miała wpływ na innych artystów, takich jak Evelyn Thomas i Sabrina Salerno.

Skład zespołu Fun Fun nie jest tak szeroko znany jak niektórych innych zespołów, ale grupa ta była reprezentowana przez włoskie wokalistki Antonellę Pepe, Angelę Parisi oraz Ivanę Spagna. Warto zauważyć, że Ivana Spagna później rozpoczęła udaną karierę solową. Producentem zespołu był Dario Raimondi, a za aranżacje odpowiadał Alvaro Ugolini. Razem stworzyli wiele hitów Italo Disco, które przetrwały próbę czasu i są nadal cenione przez fanów gatunku na całym świecie.

Debiutancki album “Have Fun!” zespołu Fun Fun to klasyczny przykład muzyki Italo-Disco z lat 80-tych. Wydany w 1984 roku, jest ceniony za melodyjne piosenki, “ładne dziewczęce wokale”, chłodne dźwięki syntezatorów i typowe dla tamtej ery rytmy taneczne. Recenzenci podkreślają, że album ma nawet “funkowe” momenty, co dodaje mu uroku i energii. Jest to pozycja, która z pewnością przypomni o duchu tamtych czasów i może być miłym odkryciem i przypomnieniem dla miłośników gatunku.

1. Give Me Your Love
   (Maxi Remixed Version)
2. Sing Another Song
3. Tell Me
4. Living In Japan
5. Color My Love
6. Give A Little Love Again
7. Happy Station