Płyta dnia w Radio Divertimento na 42 tydzień 2023 roku
Gramy od poniedziałku do piątku (od 16 do 20 października)
Audycję prezentuje Marek, który przywita was o godzinie 10:00 oraz 18:00
Kolejny jesienny tydzień, za oknem coraz chłodniej, dzień coraz krótszy… Dlatego postaramy się rozgrzać Was naszymi hitami z płyty dnia. A tego gorąca w tym tygodniu nie zabraknie w naszych głośnikach. W tym tygodniu pojawią się tak gorące gwiazdy jak Ofra Haza, Modern Talking czy Ric Ocasek, ale też Beata Kozidrak oraz grupa Smokie. Bądźcie z nami, będzie się działo, będzie gorąco.
Serdecznie zapraszamy Was do słuchania proponowanych przez nas i przez was płyt. Aby usłyszeć swoją płytę w Radio Divertimento, wystarczy pozostawić w komentarzu tytuł i wykonawcę płyty lub napisać do nas, korzystając z naszego formularza na stronie kontakt. Możecie też zgłosić swoje propozycje podczas audycji „live” na naszym czacie na Facebooku.
Ofra Haza była izraelską piosenkarką i aktorką, która zyskała międzynarodową sławę dzięki swojej muzyce łączącej elementy jemeńskiego folku, popu i elektroniki. Urodziła się w 1957 roku w Tel Awiwie jako najmłodsza z dziewięciorga dzieci ubogich żydowskich imigrantów z Jemenu. W wieku 13 lat dołączyła do Teatru Szchunat Ha-Tikwa, gdzie poznała swojego menedżera Bezalela Aloni. W 1979 roku rozpoczęła karierę solową i nagrała ponad 25 płyt.
W 1983 roku zajęła drugie miejsce na Konkursie Piosenki Eurowizji z utworem „Chai”. Jej największym przebojem był „Im Nin’alu” z albumu ’Shaday’ z 1988 roku.
Współpracowała także z takimi artystami jak The Sisters of Mercy, Goran Bregović czy Andrew Lloyd Webber. Śpiewała piosenkę „Deliver Us” do filmu animowanego Książę Egiptu z 1998 roku.
Zmarła w 2000 roku na zapalenie płuc spowodowane AIDS. Była żoną przedsiębiorcy Dorona Aszkenaziego, który miał ją zarazić wirusem HIV. Nazywano ją „Izraelską Madonną” lub „Madonną Wschodu”.
Jej głos był klasyfikowany jako mezzosopran.
Płyta, której posłuchamy w Radio Divertimento, zatytułowana „Ofra Haza” z roku 1997 jest ostatnim pełnym albumem studyjnym izraelskiej piosenkarki. Album został wyprodukowany przez Franka Petersona, znanego z projektów Enigma i Gregorian. Zawiera 11 utworów, w tym nową wersję przeboju „Im Nin’alu”, singiel „Show Me” i cover piosenki Carole King „You’ve Got a Friend”. Album łączy elementy world music, muzyki jemeńskiej i elektroniki. Płyta została nagrana w Hamburgu i w słynnym Abbey Road Studios w Londynie.
Ric Ocasek był amerykańskim muzykiem, wokalistą, kompozytorem, producentem i czasami aktorem. Był głównym wokalistą, gitarzystą rytmicznym, autorem tekstów i liderem amerykańskiego zespołu nowofalowego The Cars.
Z The Cars nagrał siedem albumów studyjnych, z których wiele odniosło sukces komercyjny. Jego piosenka “Emotion in Motion” była hitem w Stanach Zjednoczonych w 1986 roku.
Oprócz swojej pracy z The Cars, Ocasek nagrywał również jako solowy artysta i pracował jako producent dla wielu artystów, między innymi Motion City Soundtrack, czy też No Doubt. W 2018 roku Ocasek został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame jako członek zespołu The Cars.
Ocasek urodził się 23 marca 1944 roku w Baltimore w stanie Maryland. Jego ojciec był pochodzenia czeskiego. Ocasek dorastał w katolickiej rodzinie Kiedy miał 16 lat, jego ojciec przeniósł rodzinę do Cleveland w stanie Ohio, gdzie pracowałw NASA. Ocasek ukończył Maple Heights High School w 1963 roku. Ocasek spotkał przyszłego basistę The Cars Benjamina Orra w Cleveland w 1965 roku i połączyli siły muzyczne.
Ocasek zmarł 15 września 2019 roku w swoim mieszkaniu w Nowym Jorku. Przyczyną śmierci była choroba serca. Miał 75 lat.
Jego solowa płyta “This Side of Paradise” z roku 1986 była próbą wejścia na rynek jako samodzielnego artysty komercyjnego, ale nie odniosła wielkiego sukcesu. Płyta zawiera nowoczesne, jak na tamte czasy, syntezatory i perfekcjonistyczne brzmienie, które sugerowało wpływ Bryana Ferry’ego.
Jedynym hitem z płyty był singiel “Emotion in Motion”, który dotarł do pierwszego miejsca na liście Mainstream Rock Tracks w Stanach Zjednoczonych. Była to jedyna solowa piosenka Ocaseka, która osiągnęła taki sukces. Piosenka ta była wspomagana przez teledysk, który często emitowano w MTV. W teledysku wystąpił Roland Orzabal z Tears for Fears, który grał na gitarze w tej piosence.
Płyta była nagrana z udziałem innych członków The Cars, takich jak Greg Hawkes, Benjamin Orr i Elliot Easton, a także gościnnymi muzykami.
Płyta miała tytuł taki sam jak debiutancka powieść F. Scotta Fitzgeralda z 1920 roku, która z kolei zaczerpnęła swój tytuł z wiersza Ruperta Brooke’a “Tiare Tahiti”. Był to drugi z rzędu album Ocaseka, który czerpał swój tytuł z poezji.
Beata Kozidrak jest polską piosenkarką, autorką tekstów i kompozytorką. Jest wokalistką i tekściarką zespołu Bajm, który założyła w 1978 roku z bratem Jarosławem Kozidrakiem i byłym mężem Andrzejem Pietrasem.
Z zespołem nagrała wiele przebojów, takich jak „Piechotą do lata”, „Józek, nie daruję ci tej nocy” czy „Nie ma wody na pustyni”.
Od 1998 roku jest także artystką solową i wydała cztery albumy: Beata (1998), Teraz płynę (2005), B3 (2016) i 4B (2023). Jej najnowszy singiel to „Łobuz”, który nagrała z Roksaną Węgiel. Beata Kozidrak jest jedną z najpopularniejszych i najbardziej nagradzanych piosenkarek w Polsce. Otrzymała m.in. trzy Fryderyki, Złotą Karolinkę, Bursztynowego Słowika i Super Gwiazdę Plejady.
Jej najnowsza płyta “4B” z 2023 roku, jest jej czwartym albumem solowym, który ukazał się 23 lutego 2023 roku.
Jest to płyta bardzo osobista i eklektyczna, na której artystka łączy różne style muzyczne, takie jak synth-pop, latino czy ballady.
Płytę wyprodukowali Mariusz Obijalski i Arek Kopera, znani ze współpracy z takimi wykonawcami jak Sanah, Fisz Emade Tworzywo czy Natalia Szroeder. Na albumie gościnnie wystąpili Kamil Bednarek i chór Sound’n’Grace. Album promował singiel “Gambit”, który zdobył status złotej płyty. Płytę “4B” można kupić w sklepie internetowym Beaty Kozidrak, lub w innych internetowych serwisach muzycznych.
O tym duecie pisaliśmy już tak dużo i tak często, sami też wiecie wiele więcej niż my, więc tym razem krótko wspomnimy, że Modern Talking to niemiecki duet popowy, który tworzyli Dieter Bohlen i Thomas Anders.
Zespół był bardzo popularny w latach 80-tych i 90-tych XX wieku… Ich wspólna kariera zakończyła się w roku 2003 wspólnym koncertem pożegnalnym w Berlinie.
Płyta “Victory – The 11th Album” z 2002 roku była jedenastym i ostatnim albumem studyjnym Modern Talking przed ich drugim rozpadem. Album zawiera 15 utworów, w tym nowe wersje ich starych hitów, takie jak “Ready for the Victory” czy “Juliet”, a także nowe piosenki, takie jak “Higher Than Heaven” czy “Love to Love You”.
Album był produkowany przez Dietera Bohlena, a współpracowali z nim inni producenci i kompozytorzy, tacy jak Axel Breitung, Thorsten Brötzmann czy Thomas Anders. Album był wydany przez wytwórnię Hansa Records i dystrybuowany przez BMG.
Album odniósł sukces komercyjny, osiągając wysokie pozycje na listach przebojów w wielu krajach. W Niemczech album zadebiutował na drugim miejscu i utrzymywał się w pierwszej dziesiątce przez siedem tygodni. W Polsce album dotarł do czwartego miejsca i uzyskał status złotej płyty. W innych krajach europejskich, takich jak Austria, Szwajcaria, Finlandia czy Szwecja, album również znalazł się w czołówce list. Album sprzedał się w ponad milionie egzemplarzy na całym świecie.
Album otrzymał mieszane recenzje od krytyków muzycznych. Niektórzy chwalili album za jego melodyjność, energię i nostalgiczny urok, podczas gdy inni krytykowali album za brak oryginalności, monotonność i przestarzały styl. Album był również porównywany do wcześniejszych albumów Modern Talking i uznawany za mniej innowacyjny i świeży. A jakie jest Wasze zdanie? Możecie pisać w komentarzach — zapraszamy serdecznie.
Zespół Smokie to brytyjska grupa muzyczna, która grała pop i country rock w latach 70-tych XX wieku. Zespół pochodził z Bradford i składał się z Chrisa Normana, Alana Silsona, Terry’ego Uttleya i Pete’a Spencera.
Ich największe przeboje to “If You Think You Know How to Love Me”, “Don’t Play Your Rock ‘n’ Roll to Me”, “Lay Back in the Arms of Someone” i “Living Next Door to Alice”. Zespół nadal istnieje, ale z innym składem i stylem muzycznym.
Płyta “The Collection” z roku 1992 to kompilacja największych przebojów zespołu Smokie, wydana przez wytwórnię BMG Ariola. Zawiera 19 utworów, w tym znane hity jak “Living Next Door to Alice”, “Mexican Girl”, “Lay Back in the Arms of Someone” czy “Oh Carol”.
Płyta prezentuje styl muzyczny zespołu, który łączył pop i country rock z wpływami glam rocka. Płyta była popularna w Europie, zwłaszcza w Niemczech, gdzie osiągnęła status złotej.
