Zespół Yazoo (znany jako Yaz w Ameryce Północnej) to angielski duet synth-popowy z Basildon, Essex, składający się z byłego członka Depeche Mode Vince’a Clarke’a (klawisze) i Alison Moyet (wokal). Duet powstał w roku 1982 po tym, jak Clarke odpowiedział na ogłoszenie, które Moyet umieściła w brytyjskim magazynie muzycznym, chociaż para znała się od czasów szkolnych.

YAZOO

W grudniu 1981 roku wytwórnia Mute oficjalnie poinformowała o odejściu Vince’a Clarke’a z Depeche Mode. Okazało się, że współzałożyciel i wówczas lider, a także autor niemal całego repertuaru zepołu, nie był przygotowany na tak szybką sławę, jaka spotkała kwartet z Basildon. Rozdrażniony coraz mocniejszym „wkręcaniem” DM w tryby promocji oraz życiem na walizkach, postanowił rozstać się z kolegami.

Na początku 1982 roku w magazynie „Melody Maker” Clarke (ur. 3.07.1960 w Woodford w Wielkiej Brytanii) znalazł ogłoszenie wokalistki Alison Moyet, szukającej do współpracy muzyków bluesowych (co ciekawe, Alison uczyła się wcześniej w liceum w jednej klasie z Martinem Gore i Andy Fletcherem z Depeche Mode). W maju 1982 roku do sklepów trafił pierwszy wielki hit duetu „Only You”. Piosenkę tę Clarke tuż przed założeniem Yazoo zaproponował Depeche Mode, ale byli koledzy odrzucili kompozycję. Utwór dotarł do drugiego miejsca na brytyjskiej liście przebojów! Radził sobie znacznie lepiej niż lansowane wówczas piosenki DM (zresztą angielskie media niezdrowo podsycały delikatną rywalizację między DM a Yazoo). Okazało się, że sterylna, elektroniczna muzyka Vince’a doskonale współgra z mocnym, głębokim głosem Alison. Clarke był jednym z pierwszych muzyków w Anglii posługującym się samplerem cyfrowym. Jego Fairlight kosztował wówczas 40 tysięcy funtów!

W lipcu na listy przebojów trafił kolejny singel „Don’t Go”, który znakomicie przygotował grunt pod debiutancki album zespołu „Upstairs At Eric’s” (wydany 23 sierpnia 1982). Płyta, zawierająca takie perełki jak elektroniczny funk „Goodbye 70s” czy mroczne „Winter Kills” (obydwie kompozycje autorstwa Moyet), zbierała znakomite recenzje. Wielu krytyków uznawało ją za wzór idealnie skrojonej płyty pop. Po tournee promującym krążek „Upstairs At Eric’s”, Yazoo zabrało się za nagrywanie drugiej płyty. O ile na pierwszej znalazły się cztery kompozycje Moyet i siedem Vince’a, o tyle na drugiej już sześć piosenek Alice (i tylko pięć Clarke’a). Płytę zatytułowaną „You And Me Both” (wydana 4 lipca 1983 roku) zapowiadał singel „Nobody’s Diary”. Płyta, choć dotarła na pierwsze miejsce listy przebojów w Anglii, nie odniosła już takiego sukcesu, jak poprzedniczka. Wkrótce po jej wydaniu duet Yazoo rozwiązał się. Vince Clarke najpierw założył grupę The Assembly, a wkrótce potem, wraz z Andy Bellem, duet Erasure. Alison Moyet (mająca w środowisku muzycznym przezwisko Alf) poświęciła się karierze solowej.

Yazoo przypomniało o sobie w 1999 roku, wydając zbiór największych przebojów zebranych na płycie „Only Yazoo – The Best of Yazoo”.

W 2008 roku, 25 lat po rozstaniu, Clarke i Moyet pogodzili się i zreformowali Yazoo, aby zagrać udaną trasę koncertową po Wielkiej Brytanii, Europie i Ameryce Północnej na poparcie reedycji dwóch albumów studyjnych Yazoo i box seta, „In Your Room” z ich dotychczasowego materiału.

Para ponownie, na krótko, połączyła się 14 maja 2011 roku, aby zagrać trzy utwory Yazoo („Nobody’s Diary”, „Ode to Boy” oraz „Don’t Go”) na festiwalu muzycznym Mute Records’ Short Circuit w Roundhouse w Londynie, zorganizowanym przez wytwórnię płytową.
W wywiadzie udzielonym przed koncertem Moyet powiedziała, że jest „w 99,9% pewna, że to ostatni raz„, kiedy ona i Clarke wystąpią razem jako Yazoo, dodając: „To naprawdę dobrze, że Vince i ja przeszliśmy przez cały krąg bycia naprawdę złymi na siebie, zapominając o tym, na co byliśmy źli i zapominając, że kiedykolwiek było jakieś niezadowolenie„.