PŁYTA DNIA 9/2025

1 Clap Again (Extended Version)
2 I Know (Short First Version)
3 Please My Love (Extended Version)
4 Stay With Me Tonight (Short Version)
5 Oh Mama, Tonight! (Extended Version)
6 Cannery The Canary (Extended First Version)
7 On Fire (Caldo Mix – Extended Version)
8 If You’re Feeling Blue (Short Version)
9 Memories (Extended Version)
10 Day After Day (Short Re-Mastered Version)

DYVA ‣ BACK INTO THE LIGHT (2006)

„Back Into The Light” to album włoskiego zespołu Dyva, wydany w grudniu 2006 roku przez Flashback Records. Album zawiera 10 utworów w stylu Italo-Disco, które były nagrywane, miksowane i masterowane w BlackZone Recording Studio w Sestri Levante we Włoszech. Album został wyprodukowany przez Calzolari Roberto i Traversoni Massimo, którzy również odpowiadają za aranżację, nagrywanie, miksowanie i mastering. Okładka albumu została zaprojektowana przez Ultzi.

Włoski duet DYVA to Massimo Traversoni i Roberto Calzolari. Projekt ten zaistniał około roku 1987, nagrywając pierwszy przebojowy singiel „I Know”. Do roku 2006 nagrali jeszcze kilka bardzo ciekawych singli. W roku 2006 nakładem Flashback Records został wydany pierwszy album „Back Into The Light” tym samym pobudzając twórców do wznowienia działalności, do tworzenia kolejnych piosenek na drugi album wydany dopiero 10 lat później w roku 2016. Panowie, ku naszej uciesze, tworzą do dziś nowe przeboje, które cieszą się niesłabnącą popularnością.

1 In The Night (Album Version)
2 I Give You My Heart
3 After The Rain
4 Magic Violins
5 Stay
6 Let This Fire Burn
7 Neverending Love
8 Fire In The Night
9 My Only One
10 You’re My Sunshine (Extended)
11 Forever
Bonus Track
12 In The Night (Original Version)
13 I Give You My Heart

DARO•X ‣ AFTER THE RAIN (2024)

Daro-X to projekt muzyczny stworzony przez Dariusza Roda, polskiego artystę, który specjalizuje się w gatunku italo disco. Jego muzyka łączy klasyczne brzmienia z nowoczesnymi produkcjami, co przyciąga zarówno fanów tradycyjnego italo disco, jak i nowych słuchaczy.

Album „After The Rain” wydany w 2024 roku jest debiutem Daro-X i prezentuje jego umiejętność tworzenia klimatycznej, emocjonalnej muzyki. Utwory na płycie często charakteryzują się wyrazistymi syntezatorami i chwytliwymi melodiami, co jest charakterystyczne dla gatunku italo disco. Płyta jest dostępna zarówno w formacie fizycznym (CD), jak i cyfrowym.

Wśród twórców tej płyty znajdziemy między innymi Birizdo Lajosa, Aleksandra Bez, Sławomira Łukaszewskiego, Tomasza Bokisza, Nathalie Fox, Bonfeel Electro Band, Michaela Dablju, Kena Martinę, Norberta Sztuk, czy Magic System DJ…

Dariusz Roda stara się zachować unikalny klimat swojej muzyki, jednocześnie wprowadzając nowe elementy i inspiracje, dzięki czemu Daro-X zyskuje uznanie wśród fanów muzyki elektronicznej.

A1 In The Air Tonight
A2 This Must Be Love
A3 Behind The Lines
A4 The Roof Is Leaking
A5 Droned
A6 Hand In Hand
B1 I Missed Again
B2 You Know What I Mean
B3 Thunder And Lightning
B4 I’m Not Moving
B5 If Leaving Me Is Easy
B6 Tomorrow Never Knows
B7 Over The Rainbow

PHIL COLLINS ‣ FACE VALUE (1981)

Płyta „Face Value” to debiutancki album solowy Phila Collinsa, wydany 13 lutego 1981 roku przez Virgin Records w Wielkiej Brytanii i Atlantic Records w Ameryce Północnej. Album był nagrany w latach 1980-1981 z udziałem Hugh Padghama jako współproducenta, a wśród muzyków towarzyszących znaleźli się m.in. Phenix Horns, Alphonso Johnson i Eric Clapton.

Album powstał w czasie, gdy Phil Collins przechodził rozwód z pierwszą żoną. Prace nad płytą były dla niego formą wyrazu emocji i osobistych doświadczeń. Collins zdecydował się na nagranie albumu w ramach kariery solowej, aby uniknąć skojarzeń z zespołem Genesis i uzyskać pełną kontrolę twórczą.

„Face Value” to album, który łączy różne style muzyczne, od rocka i popu po R&B i funk. Wiele utworów zawiera elementy progresywnego rocka, a „In the Air Tonight” stało się jednym z najbardziej ikonicznych utworów Collinsa dzięki swojej dramatycznej aranżacji perkusyjnej i efektom brzmieniowym. Inne godne uwagi utwory to „I Missed Again” i „If Leaving Me Is Easy”, które odniosły umiarkowany sukces komercyjny.

Phil Collins, urodzony 30 stycznia 1951 roku w Londynie, to angielski muzyk, wokalista, perkusista, autor tekstów, producent muzyczny i aktor. Znany jest przede wszystkim z pracy w zespole Genesis, gdzie był perkusistą i później wokalistą, oraz z sukcesów solowych.

Jego najbardziej znane single to „In the Air Tonight”, „Against All Odds (Take a Look at Me Now)”, „One More Night”, „Sussudio” i „Another Day in Paradise”. Collins zdobył wiele nagród, w tym trzy Złote Globy i osiem Grammy. W 1985 roku był jedynym artystą, który wystąpił na obu koncertach Live Aid.

Po rozstaniu z Genesis w 1996 roku Collins skupił się na karierze solowej i twórczości filmowej. Jego utwory były często inspiracją dla innych artystów i miały duży wpływ na muzykę pop i rock.

A1 Junk Culture
A2 Tesla Girls
A3 Locomotion
A4 Apollo
A5 Never Turn Away
B1 Love And Violence
B2 Hard Day
B3 All Wrapped Up
B4 White Trash
B5 Talking Loud And Clear

ORCHESTRAL MANOEUVRES IN THE DARK ‣ JUNK CULTURE (1984)

„Junk Culture” to piąty album studyjny angielskiego zespołu Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD), wydany 30 kwietnia 1984 roku przez Virgin Records. Po niezbyt udanym komercyjnie albumie „Dazzle Ships” z 1983 roku zespół postanowił skierować się w stronę bardziej przystępnej muzyki. Album zawiera 10 utworów, które łączą elementy elektroniki, syntezatorów i popu.

Cztery single z albumu, w tym „Locomotion”, „Talking Loud and Clear” i „Tesla Girls”, osiągnęły sukces na listach przebojów. „Junk Culture” został dobrze przyjęty przez krytyków i osiągnął status Top 10 na listach przebojów.

Album „Junk Culture” porusza różnorodne tematy, które odzwierciedlają zarówno osobiste doświadczenia członków zespołu, jak i szersze zjawiska społeczne, miłość i związki, technologia, społeczeństwo i kultura, codzienne zmagania. Te tematy sprawiają, że „Junk Culture” jest albumem pełnym refleksji i różnorodnych emocji, które były aktualne w latach 80-tych, ale także pozostają uniwersalne i zrozumiałe dla słuchaczy dzisiaj.

Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD) to brytyjski zespół synthpopowy, założony w 1978 roku przez Andy’ego McCluskeya i Paula Humphreysa. Zespół zasłynął z tworzenia nowatorskiej muzyki łączącej elementy popu i elektroniki, z charakterystycznymi syntezatorowymi brzmieniami.

OMD zyskał popularność na początku lat 80-tych dzięki takim hitom jak „Enola Gay”, „Electricity” i „Souvenir”. Ich albumy „Architecture & Morality” (1981) oraz „Dazzle Ships” (1983) zdobyły uznanie zarówno wśród krytyków, jak i fanów.

Po okresie przerwy zespół reaktywował się w 2006 roku i kontynuował wydawanie muzyki oraz koncertowanie. OMD jest uważany za jeden z pionierskich zespołów sceny synthpopowej i ma trwały wpływ na rozwój muzyki elektronicznej.

1 Who Can It Be Now?
2 I Can See It In Your Eyes
3 Down Under
4 Underground
5 Helpless Automaton
6 People Just Love To Play With Words
7 Be Good Johnny
8 Touching The Untouchables
9 Catch A Star
10 Down By The Sea

MEN AT WORK ‣ BUSINESS USUAL (1984)

„Business as Usual” to debiutancki album australijskiego zespołu Men at Work, wydany 9 listopada 1981 roku w Australii i 22 kwietnia 1982 roku w Stanach Zjednoczonych. Album odniosł ogromny sukces, osiągając pierwsze miejsce na listach przebojów w USA przez 15 tygodni i w Wielkiej Brytanii przez 5 tygodni. W Australii był na szczycie przez 9 tygodni.

Album zawiera takie hity jak „Who Can It Be Now?”, „Down Under” i „Be Good Johnny”. „Down Under” stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów zespołu, choć w 2010 roku doszło do kontrowersji związanej z plagiatem fragmentu z australijskiej piosenki „Kookaburra Sits in the Old Gum Tree”.

Men at Work to australijski zespół rockowy założony w 1978 roku w Melbourne przez wokalistę i gitarzystę Colina Haya, gitarzystę Rona Strykerta, klawiszowca Grega Ham, basistę Jerry’ego Speisera i perkusistę Johna Reesa. Zespół zdobył międzynarodową popularność w latach 80-tych dzięki swojej unikalnej mieszance rocka, popu i nowofalowych brzmień.

Ich debiutancki album „Business as Usual” (1981) okazał się ogromnym sukcesem, przynosząc hity takie jak „Who Can It Be Now?” i „Down Under”. Po sukcesie debiutu zespół wydał jeszcze kilka albumów, w tym „Cargo” (1983) i „Two Hearts” (1985), ale nie osiągnęły one takiego samego poziomu popularności. Men at Work rozpadli się w 1986 roku, ale od tego czasu wielokrotnie się reaktywowali na koncerty i trasy.

Greg Ham zmarł w 2012 roku, co było ogromnym ciosem dla zespołu i jego fanów. Mimo tego Men at Work pozostaje jednym z najbardziej znanych i cenionych australijskich zespołów, którego muzyka do dziś cieszy się popularnością na całym świecie.

Jeśli chcesz usłyszeć wybraną przez Ciebie płytę w Radio Divertimento, w cyklu „Płyta Dnia”, po prostu w komentarzu wpisz jej tytuł i wykonawcę. Komentarze można zamieszczać przez 14 dni od czasu publikacji posta, lub napisać do nas email.

Płyta Dnia. Zgłoś propozycję.

Płyty na podstawie zgłoszeń słuchaczy przygotowuje Arkady.
Audycję realizuje Krzysiek Michnick, prezentuje Żaneta.
Opisy opracował zespół portalu: InfoMusic 80902k.pl