PŁYTA DNIA 03/2024

David Bowie, tak naprawdę nazywa się David Robert Jones i urodził się 8 stycznia 1947 roku w Londynie, zmarł 10 stycznia 2016 roku w Nowym Jorku. Był brytyjskim wokalistą, kompozytorem, autorem tekstów, multiinstrumentalistą, producentem muzycznym, aranżerem, a także aktorem, aktywnym w przemyśle muzycznym od 1962 roku, do śmierci w 2016 roku. Jego muzyka była eklektyczna i innowacyjna, a on sam był znany z charakterystycznego barytonu, głębi intelektualnej i opanowania gry na ponad trzynastu instrumentach.

W ciągu pięćdziesięciu dwóch lat kariery nakład ze sprzedaży wszystkich jego płyt wyniósł 140 mln egzemplarzy na całym świecie. Oprócz swoich umiejętności muzycznych jest uznawany za symbol androgynicznego piękna, który był charakterystycznym elementem jego wizerunku, zwłaszcza w latach 70-tych i 80-tych w XX wieku.

Prócz tworzenia nagrań solowych, pracował też jako producent artystów, takich jak m.in. Lou Reed, Iggy Pop czy The Stooges.
W 1996 uhonorowano go miejscem w Rock and Roll Hall of Fame.
W 2002 został sklasyfikowany na 29 miejscu listy 100 najwybitniejszych Brytyjczyków według BBC.
W 2004 magazyn „Rolling Stone” sklasyfikował go na 39 miejscu 100 najwybitniejszych artystów muzycznych wszech czasów. To samo czasopismo w owym roku umieściło go również na 23 miejscu 100 najlepszych piosenkarzy wszech czasów.

“Low” to jedenasty album studyjny Davida Bowiego, wydany przez RCA Records 14 stycznia 1977 roku. Jest to pierwszy album z trójki płyt, które Bowie nagrał w Berlinie z Brianem Eno i Tony’m Viscontim, znanych jako “Berlin Trilogy”. Album ten jest uważany za przełomowy w karierze artysty, ponieważ zawierał nowatorskie elementy elektroniczne i ambientowe, a także wprowadził nowe podejście do tworzenia muzyki. Na pierwszej stronie albumu znajdują się krótkie, bezpośrednie piosenki, a na drugiej dłuższe, instrumentalne utwory, które odzwierciedlają obserwacje muzyczne artysty na temat Berlina. Album ten osiągnął drugie miejsce na brytyjskiej liście przebojów i jedenaste na amerykańskiej liście Billboard 200. W 2017 roku album został zremasterowany i wydany w ramach zestawu “A New Career in a New Town (1977-1982)”.

A1. Speed Of Life
A2. Breaking Glass
A3. What In The World
A4. Sound And Vision
A5. Always Crashing In The Same Car
A6. Be My Wife
A7. A New Career In A New Town
B1. Warszawa
B2. Art Decade
B3. Weeping Wall
B4. Subterraneans

Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD) to brytyjski zespół muzyczny założony w 1978 roku przez Andy’ego McCluskeya i Paula Humphreysa. Zespół jest znany ze swojego wkładu w rozwój muzyki synth popowej. Pierwsze dwa albumy zespołu, Orchestral Manoeuvres in the Dark i Organisation, ukazały się w 1980 roku. Szczyt popularności grupa osiągnęła w 1981 roku wraz z wydaniem płyty „Architecture & Morality”, która zawierała przebojowe single “Joan of Arc” i “Maid of Orleans”. Do 1988 roku ukazały się jeszcze cztery albumy („Dazzle Ships”, „Junk Culture”, „Crush” i „The Pacific Age”), choć nie powtórzyły sukcesu “Architecture & Morality”. W roku 1988 zespół OMD rozpadł się, a właściwie powstały dwa zespoły.

Humpreys, Cooper i Holmes odeszli do The Listening Pool, natomiast McCluskey zebrał nowych muzyków z Liverpoolu i kontynuował działalność pod szyldem OMD. Zanim nowe wcielenie grupy rozpadło się w 1996 roku, muzycy nagrali trzy albumy i wylansowali dwa przeboje, “Sailing on the Seven Seas” i “Pandora’s Box”. W grudniu 2005 roku na oficjalnej stronie zespołu poinformowano o reaktywacji OMD w oryginalnym składzie w roku 2006.

Od tego czasu grupa wydała już kilkanaście płyt, ostatnia w roku 2023 zatytułowana „Bauhaus Staircase”, której nie tak dawno słuchaliśmy w Radio Divertimento.

Ciekawostką jest, że zespół OMD w swojej karierze koncertował także w Polsce. W 1985 roku grupa wystąpiła w Warszawie, a w 1991 roku była gwiazdą festiwalu w Sopocie (w składzie bez Paula Humphreysa). W ostatnich latach OMD w składzie Andy McCluskey i Paul Humphreys zaprezentowała krótkie występy w ramach cyklu Night Of The Proms (2014 i 2017) oraz była gwiazdą Sylwestra z dwójką (2015). W 2015 roku koncert zespołu zakończył drugi dzień, odbywającego się w Łodzi, Festiwalu Soundedit 2015.

“Crush” to szósty album studyjny brytyjskiego zespołu OMD, wydany 17 czerwca 1985 roku przez Virgin Records. Album był skierowany głównie na rynek amerykański i wyróżniał się bardziej polerowanym brzmieniem niż poprzednie albumy zespołu. “Crush” jest pierwszym z dwóch albumów OMD wyprodukowanych przez Stephena Hague’a. Album zawiera przebojowe single “So in Love”, “Secret” i “La Femme Accident”.

A1. So In Love
A2. Secret
A3. Bloc Bloc Bloc
A4. Women III
A5. Crush
B1. 88 Seconds In Greensboro
B2. The Native Daughters Of The Golden West
B3. La Femme Accident
B4. Hold You
B5. The Lights Are Going Out

Bananarama to brytyjski zespół muzyczny, który powstał w 1979 roku. Grupa składała się z Siobhan Fahey, Sary Dallin i Keren Woodward. Do popularnych piosenek grupy zaliczają się m.in. „Cruel Summer”, „Venus”, „I Heard a Rumour” i „Love in the First Degree”.
Ich debiutancki album, “Deep Sea Skiving”, został wydany w 1983 roku. W 1988 roku z zespołu odeszła Siobhan Fahey, którą zastąpiła Jacquie O’Sullivan. W 2017 roku Siobhan Fahey powróciła do grupy, by po roku ponownie z niej odejść. Bananarama jest znana z tworzenia muzyki z gatunków disco, pop i new wave.

Dyskografia zespołu Bananarama obejmuje 12 albumów studyjnych, w tym “Deep Sea Skiving”, “Bananarama”, “True Confessions”, “Wow!”, “Pop Life”, “Please Yourself”, “Ultra Violet”, “Exotica”, “Drama”, “Viva”, oraz “In Stereo” i „Masquerade” .

Ciekawostką jest to, że nazwa zespołu Bananarama pochodzi od tytułu piosenki “Pyjamarama” zespołu Roxy Music, którą zespół zinterpretował jako “Bananarama”.

“Masquerade” to dwunasty album studyjny brytyjskiego zespołu Bananarama, wydany w 2022 roku. Album składa się z 11 utworów.
W ramach obchodów 40-lecia zespołu, “Masquerade” został wydany jako część kampanii promocyjnej. Płyta pierwotnie miała być EP-ką, ale zespół zdecydował się na stworzenie pełnowymiarowego albumu. Sara Dallin, jedna z członkiń zespołu, współtworzyła kilka utworów z córką Alice Dallin-Walker, która działa pod pseudonimem Alice D.

Pierwszym singlem promującym album był utwór “Masquerade”, który ukazał się 15 czerwca 2022 roku. Kolejnymi singlami były “Forever Young” i “Running With the Night”.

1. Favourite
2. Stay Wild
3. Velvet Lies
4. Masquerade
5. Running With The Night
6. Bad Love
7. Let’s Go Outside
8. Brand New
9. Need A Little More Time
10. Forever Young
11. Waiting For The Sun To Shine

Nadine Nguyen, urodzona jako Truc Quynh w Wietnamie, to kanadyjska piosenkarka, która emigrowała do Kanady w latach 80-tych, a następnie do Kalifornii w Stanach Zjednoczonych, gdzie poznała producenta i reżysera muzycznego Ian’a Nguyen’a. Odtąd tworzą parę, a Truc oficjalnie nazywa się Nadine Nguyen.

Razem z Ian’em stworzyli swego rodzaju muzyczny duet jako DJ BPM. W 2012 roku, pod pseudonimem TQ nagrywa swój pierwszy wielki przebój “Let’s Go To Tokyo” przy współpracy z wytwórnią Space Sound Records (SSR). Nagrywając kolejne single, do współpracy zaproszono wielu artystów, muzyków i producentów z kręgu Italo-Disco, takich jak Mirko Hirsch, Trans-X, Michiel Van der Kuy czy Marco Rochowski. Dosyć szybko ukazywały się kolejne przeboje, gdzie TQ śpiewała w duecie z takimi legendami muzyki Italo-Disco jak między innymi, Linda Jo Rizzo, Fancy, Kristian Conde, Trans-X, Fred Ventura, Rofo i Ken Laszlo. Nadine Nguyen jest uznawana za jedną z ikon New Generation Italo-Disco.

“Out Of The Shadows”, album został wydany 19 grudnia 2014 roku przez ZYX Music . Płyta zawiera 14 utworów audio i 12 teledysków, a wśród artystów, z którymi Nadine Nguyen współpracowała, znajdują się Linda Jo Rizzo, Trans-X i Kristian Conde . Album to połączenie Italo-Disco, Hi NRG, Synth-pop i Eurodance.

1. Out Of The Shadows (feat. Linda Jo Rizzo)
2. Let The Night Remain Forever
3. Let’s Go To Tokyo
4. My Fascination (feat. Trans-X)
5. All We Need Is Love (feat. Lian Ross)
6. Leave It All Behind (feat. John Sauli)
7. China Blue
8. Dolce Vita Reload (feat. Kristian Conde)
9. In The Night (feat. K.Laszlo, F.Ventura)
10. Rhythm Of Love (feat. Italove)
11. Danger
12. In The Night (Solo Version)
13. Kickstart
14. TQ Medley

Dawid Kwiatkowski to polski piosenkarz, autor tekstów, kompozytor i osobowość telewizyjna. Urodził się 1 stycznia 1996 roku w Gorzowie Wielkopolskim. Karierę muzyczną zaczynał w zespole Two of Us, z którym w 2012 roku wygrał konkurs talentów, Askana łowi talenty.

Jako solowy artysta wydał siedem albumów studyjnych, w tym “9893” (2013), “Pop & Roll” (2014), “Countdown” (2016) i “Dawid Kwiatkowski” (2021). Dwukrotnie otrzymał Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. Był również jurorem w programie “The Voice Kids”. Dawid Kwiatkowski jest aktywny w działalności charytatywnej.

Album zatytułowany “Dawid Kwiatkowski” to siódma płyta studyjna polskiego piosenkarza Dawida Kwiatkowskiego. Wydawnictwo ukazało się 29 października 2021 roku nakładem wytwórni muzycznej Warner Music Poland. Album zadebiutował na drugim miejscu polskiej listy sprzedaży OLiS. Krążek uzyskał status platynowej płyty za sprzedaż ponad 30 tysięcy kopii. Płyta promowana była singlami: “Bez ciebie”, “Proste”, “Nieważne”, “Idziesz ze mną” oraz “Co z nami będzie”. Do wszystkich powstały teledyski.

1. Nieważne
2. Bez Ciebie
3. Co z nami będzie
4. Cześć
5. Idziesz ze mną
6. Dalej
7. Proste
8. Chciałbym
9. Kto tam jest? (Feat. Sound’n’Grace)
10. Doskonałe miejsca
11. Nie zrobisz mi tak